เมื่อสามเดือนก่อนฉันเจอคลิปหนึ่งถามว่า “จะพูดอังกฤษให้คล่องใน 3 เดือนทำยังไง” ทั้งๆที่ตอนนั้นพูดได้แค่ yes no thank you นึกว่าจะมโนไปเรื่อย แต่ความจำเป็นมันมา…พี่สาวโทรมาให้ช่วยรับแขกบ้านฝรั่งที่มาเที่ยวไทยอาทิตย์หน้า! น้ำท่วมปากจริงๆ
อาทิตย์แรก: ของมันต้องยัด
เปิดยูทูปหา “ภาษาอังกฤษใช้จริงในชีวิตประจำวัน” เจอคลิปหนึ่งสอนแค่ 10 ประโยคเหมือนพนักงานต้อนรับโรงแรม กดหยุดแล้วเดินไปซื้อสมุดโน้ตเปล่ามาเลย นั่งทนแกะคำพูดในคลิป:
- พูดช้าๆให้มันติดหู : “Could you speak slower please?” บอกเลยท่องวันละ 20 รอบตอนอาบน้ำ
- จับคู่ศัพท์กับของจริง : เอาสติ๊กเกอร์คำว่า “toothpaste” ติดหลอดยาสีฟัน “charger” ติดหัวชาร์จ เปิดตู้เย็นเจอแต่คำว่า “egg”, “milk”
อาทิตย์ 3-5: แกว่งปากคอยฝรั่ง
เริ่มแอพฟรีสอนภาษา แต่ช่วงนึงเจอศัพท์ยากเกินไปเลยเลี่ยงเป็น:
- เลียนแบบเสียงเพลงดัง : ฟังเพลง Ed Sheeran แล้วตะโกนร้องตาม “Shap ahf maaaai haaart!” ไปก่อนไม่สนความหมาย
- ตามรอยฝรั่งสยาม : แอบยืนต่อคิวข้างทัวริสต์ที่ตลาดนัด แกะฟังว่าเค้าพูดราคายังไง “How much?”, “Too expensive” แล้วเอามาทดลองกับแม่ค้าเองตอนซื้อส้มตำ
อาทิตย์ 6-10: โดดน้ำลึกไม่ถีงก็ว่าย
พี่สาวพาแขกมาถึง! วันแรกพูดได้แค่ “Hello! Welcome!” นิ่งเลย แต่พอกลับบ้านรีบเปิดเน็ตหา ประโยคเด็ดใช้ในร้านอาหาร :
- “Spicy? → ไม่ได้กลัวเผ็ด แต่กลัวถามผิด!” → ฝึกเป็น “Do you like spicy food?” ก่อนพาไปกินลาบ
- ฝรั่งยิ้มถาม “Have you been here before?” ตอบเร็วเกินไปว่า “YES!” ทั้งๆที่ไม่เคยมาร้านนั้น…555
อาศัยเสริมด้วย ภาษามือ นำทางตอนขึ้นรถตุ๊กๆ พอนัดกินข้าวเที่ยงวันต่อมาก็พกกระดาษมาเขียนคำว่า “no pork” , “no peanut” เน้นๆ
อาทิตย์ 11-12: เจ๊งก็เพราะมันไม่วางแผน
เจอจุดตันตอนคุยเรื่องดวง! ฝรั่งถามว่า “What do you do for fun?” นึกไม่ออกว่าคนไทยนั่งดูละครเรียก “drama” ไม่ใช่ “soap opera” แถมเล่าคืนเกิดไม่ถูกว่า “I born in…” ซึ่งมันผิดมหันต์! ยอมเปิดดิกหน้าตาเลยทีเดียว
อาทิตย์ที่ 13: ยิ้มได้ยังไม่หายโง่
สรุปผลงานเดือนสุดท้าย:
- สั่งเครื่องดื่มในร้านเบียร์ฝรั่งได้คล่องขึ้นใช้ “Same again please” แทนการชี้หน้ากระดาน
- มีเฮลิคอปเตอร์บินผ่านบ้านฝรั่งทัก “Wow what’s that?” ตอบด้วยความภูมิใจ “Police!” (หมายถึงตำรวจลอยฟ้า)…ฮาแตกกันทั้งโต๊ะ
- รวบรวมสตางค์ซื้อหูฟังบลูทูธเกรดพี่เบิร์ด มาเชื่อมกับมือถือไว้ฝึกฟังประโยค “Would you mind…?” ตอนทำกับข้าว
ทุกวันนี้พอไปเจอเพื่อนฝรั่งคนเดิมถามว่า “How are you?” จะยิงสปีดตอบทันที “Been busy but pretty good!” อ้าว…แล้วก็ลืมศัพท์ที่เตรียมมา! มันก็ยังติดๆขัดๆนะ แต่คราวหน้าถ้ามีฝรั่งมาใหม่ คงไม่ต้องแปะสติกเกอร์ตามข้าวของเพียบแล้วล่ะ ถ้าย้อนกลับไปได้ ช่วง 3 เดือนนี้ที่ทำให้รู้เลยว่า:
- ไม่จำเป็นต้องรู้ศัพท์ VIP แค่ ศัพท์ขายของ ในตลาดก็รอดแล้ว
- คนไทยพูดอังกฤษสำเนียงไทยไม่ใช่ปัญหา แค่พูดให้คู่ต่อสู้ฟังรู้เรื่องก้อพอ
- ถ้าลืมกริยาช่วย…ก็ใช้ v.1 เอาตัวรอด ไปก่อน! (go, eat, sleep ช่วยชีวิต)