ช่วงนี่เห็นโฆษณาคอร์สตัวต่อตัวเพียบเลย คิดว่ามันเวิร์กจริงเหรอ ก็เลยตัดสินใจลงมือทดลองซักตั้งก่อนจะเอามารีวิวให้ชาวดู ให้เพื่อนที่ออฟฟิศช่วยแนะนำครูคนนึงมา ครูเค้าสอนออนไลน์ผ่านวีดีโอคอลนี่แหละ
สัปดาห์แรก: ยอมรับความอายขั้นสุด
วันแรกนี่เหงื่อแตกตลอดสายเลย พูดไปสองคำก็ติดขัดเหมือนรถติดบนทางด่วนวันจันทร์ ครูเค้าบอกให้เล่าเรื่องกินข้าวเมื่อวานเป็นภาษาอังกฤษ ตอบได้แค่ “I eat fried rice” จบ! ตอนคุยกับเพื่อนยังพูดได้มากกว่านี้เลย ปัญหามันอยู่ที่ว่าเวลาเมาท์กับฝรั่งจริงๆ มันสมองจะล้า ดึงคำศัพท์ไม่ออก
- ครูเลยให้เริ่มจากการบันทึกเสียงตัวเองพูด
- เล่นไฟล์ฟังซ้ำๆ พยามยามแก้คำผิดที่พูดบ่อย (พวก “she” “he” ใช้สลับกันเต็มห้อง!)
- บีบให้คิดเป็นภาษาอังกฤษก่อนแปลไทย
สัปดาห์สอง: ครูจับจุดผิดแม่นมาก
พอเริ่มชินหน่อย อาการสั่นลดลง แต่ครูเค้ามันตาดีเกิน จับได้ทุกจุดที่เราติดศัพท์หรือออกเสียงเพี้ยน พอดีคุยเรื่องงานที่ต้องติดต่อลูกค้าต่างชาติ ครูสังเกตเห็นเลยว่า เราชอบพูดแทรก “actually…” ตอนพูดไม่ถูก มันฟังดูไม่มั่นใจเอาซะเลย ครูก็ยื่นกระดาษนึงเต็มไปด้วยคำที่ใช้แทนได้ เช่น “in fact,” “to be honest,” มาให้ท่องจำแบบเป็นธรรมชาติ
ครูยังสอนทริคเด็ดว่า เวลาตกหลุมศัพท์ให้บอกฝรั่งตรงๆ ว่า “Could you say it in another way?” แทนที่จะยืนอึ้งเหมือนคนตกบันไดบ้าน ฮ่าๆ
สัปดาห์สาม: พูดผิดก็ไม่หนาวแล้ว
สัปดาห์นี้อารมณ์เปลี่ยนไปเลยนะ สติเริ่มมาครึ่งซีก เวลาจะใช้ tense อะไรก็จะหยุดคิดนิดนึงว่าครูเค้าสอนยังไง เริ่มเอาเทคนิคของครูมาใช้ เช่น ทวนประโยคที่ฝรั่งพูดด้วยคำใหม่ (paraphrase) ก่อนตอบ นี่ช่วยลดงงได้ตั้ง 70%! ครูใจดีแถมเกมมาฝึกใช้ภาษาอังกฤษกับน้องชายตอนเล่นเกมด้วย สนุกกว่าการท่องศัพท์ในหนังสือเยอะ
สัปดาห์สี่: ผลลัพธ์ชัดเจนอย่าแย่งหนู!
พอครบเดือนเนี่ย มีเหตุให้ต้องโทรคุยกับฝรั่งเรื่องงานโดยฉุกเฉินเลย ตื่นเต้นแต่ก็กล้าลองของใหม่ ใช้เทคนิคขอเวลาคิดแบบที่ครูสอน (“Let me gather my thoughts”) ตอนคุยก็พยามยามเลี่ยงคำซ้ำที่ตัวเองชอบใช้บ่อยๆ แล้วก็พยายามจัดประโยคให้ตรงเป๊ะ ผลคือคุยได้ลื่นมาก หลังคุยฝรั่งทักมาเลยว่า “Your English has improved!” แอบปลื้มในใจแต่ทำหน้าเฉย
สรุปสั้นๆ จากการลองแล้วจะบอกว่า
เวิร์กสิ ถ้าครูมีฝีมือจริง! ประเด็นสำคัญคือการเรียนตัวต่อตัวมันบังคับให้เราต้องพูด ไม่มีทางหนีเหมือนเรียนแบบกลุ่ม ส่วนครูที่เก่งเค้าจะจับจุดอ่อนเราได้เป๊ะๆ แถมแก้ให้ตอนนั้นเลย ซึ่งถ้าปล่อยให้ใช้ผิดนานๆ มันจะเพี้ยนจนแก้ยาก สี่สัปดาห์อาจไม่ได้ทำให้เก่งขั้นเทพ แต่ตอบโจทย์คนที่อยากพูดภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันได้ชัวร์!