วันนี้จะมาเล่าให้ฟังว่าการลงเรียนคอร์สออนไลน์ภาษาอังกฤษตัวต่อตัวกับเรียนกลุ่มเนี่ยมันต่างกันยังไง ก่อนอื่นก็เริ่มจากเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนั่งมองตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกว่าพูดอังกฤษได้แบบงูๆปลาๆ ต้องอัพสกิลด่วนเลยตัดสินใจสมัครเรียนทั้งสองแบบเลยจะได้รู้ความแตกต่างชัดๆ
ขั้นตอนแรก : ลงคอร์สกลุ่มก่อน
เปิ้มแอพเรียนภาษาเข้าไป หาวิธีสมัครไม่เจอสักที ดุ่มๆก็กดเลือกคอร์สแบบกลุ่มราคาประหยัด ตอนนี้เองอัตโนมัติให้มาเจอกลุ่มเรียน15 คนแบบสดๆ ครูจะสอนเวลาเดิมทุกวัน ทันทีที่เข้าไปเรียนวันแรกนี่ถึงกับอึ้ง ตอนครูให้แนะนำตัวเนี่ยมีเด็กอายุ15ปนกับพนักงานออฟฟิศ40ปี แถมระดับภาษาก็ต่างกันฟ้ดดดดิน พอถึงเวลาให้พูดที ครูถามทีก็แค่ยกมือกดไมค์ “My name is…” แล้วไม่มีโอกาสพูดต่อเพราะคนอื่นแย่งพูด
- ข้อดี : เหมือนไปนั่งเที่ยวแถวสยาม เพราะเจอเพื่อนหลายสไตล์ รอบนึงดันได้เลขเบอร์สาวนักบัญชีมา 555
- ข้อเสีย : ถ้าไม่กล้าพูดก็จบเห่ ถ้าสงสัยก็ถามไม่ได้เพราะกลัวขัดคาบ เวลาผิดแกรมม่าก็ไม่รู้ว่าใครผิด
สัปดาห์ถัดมา : เปลี่ยนมาเรียนตัวต่อตัว
ลุยสมัครคอร์สแพงขึ้นหน่อย แต่พอเข้าคลาสแรกครูสั่งให้เปิดกล้องทันที แป๊บเดียวโดนจับผิดแกรมม่า “ฉันไปเที่ยวทะเลเมื่อวาน” พูดเป็น I go to beach yesterday ครูแก้ให้ทันทีว่า “I WENT” งานนี้หน้าแตกแต่ได้แก้ปุ๊บจำได้ปั๊บ แถมพอพูดคำว่า beach แล้วลิ้นพันกัน ครูให้ฝึกออกเสียงซ้ำๆจนเหมือนเจ้าของภาษา
- ครูจัดตารางได้ : วันไหนประชุมดึกก็เลื่อนคาบได้ ไม่ต้องกลัวโดนตัดคาบ
- เจอเนื้อหาเฉพาะ : บอกครูตรงๆว่าอยากใช้ทำงาน ครูก็ดึงบทสนทนาประชุมกับฝรั่งมาให้ซ้อม
เทียบแบบชัดๆ
เรียนกลุ่ม เหมือนไปนั่งฟังคอนเสิร์ต เห็นศิลปินแต่ไม่มีโอกาสได้ร้อง ส่วนตัวต่อตัวเหมือนจ้างเทรนเนอร์ส่วนตัว โดนจับจุดผิดตลอด ยิ่งโดนดุยิ่งเก่ง 555
ถ้าให้สรุป เรียนกลุ่มใช้ได้ถ้าจะปูพื้นหรือหาเครือข่าย แต่ถ้าอยากโต้งๆแก้จุดอ่อน พูดคล่องขึ้นจริงๆ ต้องตัวต่อตัวเท่านั้น เรื่องเงินเนี่ยอย่าไปคิดมาก ตอนนี้พูดงานกับฝรั่งได้เพลินๆ ตอนเสนอไอเดียหัวหน้า หุ้นคืนแค่สองเดือนก็คุ้มแล้ว!