เมื่อสองเดือนก่อนนั่งคิดว่าตัวเองภาษาอังกฤษแย่มาก อยากเรียนแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เพื่อนบอกให้ไปลงคอร์สแพงๆก็ลองดูแล้ว แต่ท่าทางจะไม่เวิร์กเพราะที่เรียนมันเยอะเกิน ครูสอนไม่ทั่วถึง เลยตัดสินใจหาครูตัวต่อตัวดูสักตั้ง
ขั้นแรกลองเซิร์ชในเน็ตดู
แรกๆพิมพ์หาแค่คำว่า “เรียนภาษาอังกฤษตัวต่อตัว” อ้าวเหยย! ปังมากผลลัพธ์ออกมาเป็นร้อย แถมราคากระเด็นตั้งแต่ 300 – 2,000 บาทต่อชั่วโมงก็มี สมองตื้อเลยดิ ไล่ดูแต่ละเว็บก็พยายามโฆษณาเร่งรัดว่า
- พูดได้ใน 1 เดือน (เออจริงมั้ยเนี่ย)
- ครูต่างชาติเจ้าของภาษา (บางอันรูปแค่สต็อกภาพ)
- มีใบรับรองวิชาชีพ (แหม่ บางคนเอารูปมาโชว์ทั้งที่หน้าตาไม่ตรง)
สรุปนั่งเลือกอยู่สามวันสี่คืนก็ยังมึนตึบ รู้สึกเหมือนโดนหลอกตลอด
ไปคุยกับคนที่เคยเรียนมาก่อนดีกว่า
โพสถามในกลุ่มเฟสร้านกะเพราริมถนนแถวบ้าน (กลุ่มนี้คนชอบแชร์ของฟรี) แม่ค้าป้าเล็กที่ขายข้าวมันไก่บอกว่าลูกชายเธอไปเรียนกับครูคนไทยอดีตแอร์ สอนตั้งแต่ศัพท์ช้อปปิ้งยันเรซูเม่ทำงาน ป้าให้เบอร์มาด้วยความเกรงใจ แต่นัดครั้งแรกไปไม่ถูกใจเลย ครูพี่แกนี่สอนเร็วมาก มันแบบ…
- ถามนิดหน่อยว่าพื้นฐานแค่ไหน แป๊บๆพูดจบ
- ดันใช้ชีทแบบเด็กประถมให้อ่าน (นึกว่าล้อเล่น)
- ราคา 450/ชม. แต่สอนจบชั่วโมงตรงเป๊ะแบบไม่มีอะไรเสริม
กลับบ้านท้อมาก นั่งกินไอศกรีมรสทุเรียนอยู่สองถ้วย
เอาจริงจดรายละเอียดความต้องการก่อนค่อยหาอีกรอบ
เปิดสมุดขี้หมูของลูกชายนั่งเขียนลิสต์เลยว่า
- ไม่ซีเรียส เน้นพูดใช้ทำงานได้จริง
- ครูใจดีไม่กดดัน แม้จะตอบช้าหรือเรียงรูปประโยคผิด
- ถ้าเป็นไทยด้วยได้ยิ่งดี ค่าเรียนไม่เกิน 500/ชม.
- ถ้าชอบสัตว์เลี้ยง ฟังเพลงฝรั่ง หรือดูหนังได้จะน่าเรียนขึ้น
คราวนี้พอมีโพสในกรุ๊ปหาครูภาษา ก็แปะลิสต์นี้ลงไปชัดเจน ปรากฎว่ามีครูมาแชร์ห้องรับรองของตัวเองว่าครูเธอชอบเลี้ยงแมว สอนแบบเป็นกันเอง พอเจอรูปแมวหกตัวแปะอยู่ทั่วสไลด์แบบนั้นมันรูดลึกอ่ะ ขำตรงความหมายป้ายใต้รูปแมวว่า “เหล่าทาสมาชิกรุ่นใหม่”
ทดลองเรียนฟรีก่อนทันที
ครูเคทจองคาบทดลองผ่านไลน์แบบไม่คิดตังค์ 20 นาทีแรกแค่ให้ลองพูดเรื่องใกล้ตัว
- ยอมให้ตอบภาษาไทยปนอังกฤษตอนนึกศัพท์ไม่ออก
- ช่วงพรีเซ็นต์ตัวเองเราสะกดผิดเยอะ แต่แกจะค่อยๆช่วยเติมให้
- พอรู้ว่าเราชอบดูยูทูป ก็เอาคลิปสอนทำส้มตำภาษาอังกฤษมาให้ดูเป็นตัวอย่าง
แค่ครึ่งชั่วโมงยอมรับว่าโดนแมวยิงมรณะ! นัดคาบแรกแล้วจ่ายค่าสามคอร์สไปเลยด้วยความฮึกเหิม
หลังเรียนจริงมาสองอาทิตย์เหมือนเจอรหัสลับ
รู้สึกว่ามันต่างจากที่เรียนมาทั้งชีวิต คือครูไม่เน้นแกรมมาร์ แต่ให้พูดๆไปก่อนแบบไม่ต้องกลัวผิด ยกตัวอย่างแถวบิ๊กซีเวลาสอนคำว่า discount/sale แทนที่จะมานั่งท่องศัพท์แห้งๆ หรือเวลาเราออกเสียงผิด เช่น “ซิสเตอร์” (sister) เธอจะไม่ล้อเลียน แต่ร้องเพลง “Time After Time” เปิดท่อนที่มีคำว่า sister แล้วชวนร้องตาม กลายเป็นว่าการพูดประโยคง่ายๆอย่าง “Help me carry these bags” ไม่ต้องคิดเยอะแล้ว
เทียบกับคอร์สออนไลน์หมื่นแปดที่เรียนเมื่อปีก่อน ตอนนี้เห็นชัดว่าการหาครูที่ “เข้ากันได้เรื่องราคา+บุคลิก” มันต้องเจอดวงจริงๆ การเลือกแบบมีเงื่อนไขตัวเองช่วยกรองได้เยอะ ถ้าเจอครูที่สอนทั้งอังกฤษแถมยิงมุกตลกไทยปนได้เนี่ย… บอกได้คำเดียวว่าคุ้มโคตรๆ เสียเงินเป็นชม. แต่ของได้เป็นความมั่นใจกลับมา