วันนี้จะมารีวิวการฝึกภาษาสำหรับท่องเที่ยวนะ เริ่มจากตอนเช้าก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา “ถ้าอยากพูดได้ ต้องเริ่มจากประโยคพื้นฐานก่อน” เลยคว้าปากกาแดงกับสมุดเล่มเก่ามานั่งฟึดฟัดเลย
ขั้นแรก : หาประโยคในชีวิตจริงมาแกะ
เปิดเน็ตหาประโยคท่องเที่ยวที่คนเขาใช้กันจริงๆ ในร้านอาหารหรือตามตลาด นั่งคัดมา 15 ประโยคเต็มๆ จำพวกถามทาง ถามราคา สั่งอาหารเบื้องต้น เช่น
- “ที่นั่งว่างไหมครับ”
- “ขอเมนูหน่อย”
- “คิดเงินที”
- “ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหม”
ขั้นที่สอง : เอาประโยคไปแปะทั่วบ้าน
ใช้สก็อตเทปติดประโยคพวกนั้น บนกระจกห้องน้ำ-ข้างตู้เย็น-แม้แต่ฝาผ้าเช็ดตัว! เวลาทำอะไรก็เจอคำศัพท์ตลอด ตอนล้างจานก็ยืนท่อง “ชา-อุน-ยี้-บั๊ว-มั๊ย-ครับ” (ที่นั่งว่างไหมครับ) ไปด้วย
ขั้นสำคัญ : พูดกับตัวเองหน้ากระจก!
ยืนหน้ากระจกในห้องน้ำ ลากเสียงสูงต่ำตามเจ้าของภาษา พยายามจำน้ำเสียงในยูทูปที่เคยฟัง สะดุดบ้างก็ยิ้มแล้วเริ่มใหม่ ทำแบบนี้ตั้ง 20 นาทีจนรู้สึกว่ากล้ามเนื้อปากมันเริ่มคุ้นแล้วอะ
ของจริงมันต้องทดสอบ! เย็นนี้เลยแวะร้านอาหารข้างบ้านที่แม่ค้าเป็นคนไทย ใจเต้นรัวๆ แต่ก็ยืนหน้ากระจกมาก่อนแล้วไง! ลองตั้งหลักแล้วถามแบบเนิบๆ ว่า “ข้าวไข่เจียวราคาเท่าไหร่ครับ” ตอนแรกแม่ค้าทำหน้างง พอดูหน้าเราแล้วก็ยิ้มกว้าง “สี่สิบบาทจ้า” เฮ้ย! เค้าเข้าใจ! สมองปล่อยวาฬโล่งเลยยย
บทเรียนที่ได้
ถึงจะพูดผิดๆ ถูกๆ แต่การฝึกต่อหน้ากระจกมันช่วยให้ไม่เขิลเวลาลงสนามจริง ลองสังเกตปากของคนท้องถิ่นเวลาพูดแล้วเลียนแบบทันที อย่ากลัวหน้าด้าน สำคัญว่าถ้าเราพยายามสื่อคนเขายินดีช่วยเสมอ