เรื่องเริ่มจากเจ้านายบอกว่าให้ลองทำภาษาอังกฤษง่ายๆให้ลูกค้าผ่านโซเชียล ตอนแรกคิดว่าเรื่องเล็ก นั่งเปิดหนังสือสอนประถมเล่มเก่าคร่ำครึ ก็เจอศัพท์ง่ายๆแบบ “cat”, “run” พวกนี้ นึกในใจว่าโคตรง่าย ทำไมต้องมาเรียนด้วยวะ
เริ่มยัดเยียดความรู้แบบผิดๆ
แรกๆก็พยายามถ่ายคลิปอัดคำศัพท์ลงฟีด ร่ายยาวเป็นสิบๆคำ แต่พอคอยดูยอดวิว…ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน! แถมมีคอมเมนต์ด่าเข้ามา: “พูดเร็วเหมือนรถไฟเหาะ!” “มึนตึ้บไม่รู้เรื่อง!” นี่ขนาดใช้ศัพท์ระดับเด็กอนุบาลนะเนี่ย
โทรหาอาจารย์เก่าๆที่สอนพิเศษ เค้าบอกตรงเป๊ะ: “มึงคิดว่ามันง่ายเพราะมึงลืมว่าตัวมึงเคยอ่อนภาษาอังกฤษมาก่อน! คนเพิ่งเริ่มเค้ายังนับหนึ่งไม่ถูกเลย!” ฟังแล้วถึงบางอ้อ นึกถึงสมัยแรกเห็นตัวอักษรโรมัน ยังแยกไม่ออกว่า b กับ d ต่างกันยังไง
กลับมาเริ่มที่ศูนย์
ลากกล่องหนังสือเก่าออกมาใหม่ คราวนี้ใช้วิธี:
- เล่มสีตุ๊กตาติดตีนเป็ด – เปิดเจอเพลง “Head, Shoulders” นี่แหละนั่งร้องตามแบบตะกุกตะกัก ผ้าขี้ริ้วหยาดเหงื่อแตก
- บึ้มฟิวเจอร์บอร์ดผุ – แปะรูปสัตว์พร้อมป้าย “DOG = หมา” ตัวโตๆ ทุกวันเดินผ่านทีก็ตะโกนเสียงดัง “ด็อก!” จนแฟนบ่นว่าบ้านมีผีสิง
- เกมส์ใบ้คำกับแฟน – ทำท่า “DRINK” แกล้งยกแก้วน้ำจ๊อกๆ ท่าทางตุ๋นๆ จนแฟนขำน้ำตาเล็ด
ประจวบเหมาะเจอลูกค้ารายนึงโทรมาหา ใช้แต่อังกฤษพื้นฐานๆแบบ:
- “I want coffee.” พร้อมชี้นิ้วไปที่เมนู
- “Thank you” ตอนรับแก้ว
- ยิ้มกว้างแล้วบอก “Good!”
แค่นี้ก็สื่อสารรู้เรื่องแล้ววะ!
ความจริงที่เตะตาตัวเอง
กลับมานั่งดูคอมเมนต์เก่าๆอีกที ถึงได้เห็นคนถามตรงประเด็น: “อยากบอกทางคนขับแท็กซี่เป็นภาษาอังกฤษต้องพูดยังไง?” หรือ “สั่งก๋วยเตี๋ยวไม่ให้ใส่ผักชีพูดไง?” นี่แหละที่เค้าต้องการจริงๆ! ไม่ใช่ศัพท์วิชาการระดับเทพ
ตอนนี้เลยเปลี่ยนแนวการสอนใหม่หมด:
- เน้นประโยคติดปาก – “Turn left”, “How much?”, “No spicy”
- เรียนผ่านของใกล้ตัว – ชี้จานแล้วบอก “plate” แทนการท่องตำรา
- ยอมพูดผิด – บางทีเผลอออกเสียง “rice” เป็น “lice” (เหา) ก็ขำกันไป
ปรากฏว่ายอดวิวกระฉูดขึ้นจริงๆ! เด็กนักเรียนเมนต์มาว่า: “พอเข้าใจแล้ว คราวหน้าไปตลาดนัดจะลองใช้บ้าง!” แม่ค้าขายผลไม้แชทมาขอศัพท์เพิ่ม: “บอกลูกค้าต่างชาติว่า ‘sweet mango’ ยังงี้ใช่ป่ะ?”
ตัวเองก็ได้บทเรียนตรงหน้า: ภาษาอังกฤษระดับประถมไม่ใช่แค่ของเบื่อๆไว้ท่องสอบ แต่เป็นอาวุธชั้นดีให้คนตัวเล็กตัวน้อยได้ลุกขึ้นมาสื่อสารแบบไม่อายใคร ต่อให้พูดผิดๆถูกๆ แต่ถ้าใจถึงกัน โลกก็กว้างขึ้นได้จริงๆ!