เอ้อ พอพูดถึง ‘รูปภาพของ palfish thailand’ เนี่ยนะ มันก็มีเรื่องให้เมาท์อยู่เหมือนกัน สมัยก่อนนู้นนนน ตอนที่ผมยังมองหาลู่ทางทำมาหากินเสริมอยู่ ก็เคยเห็นโฆษณาของเจ้านี้ผ่านตาบ่อยๆ ในเฟซบุ๊กบ้าง ในไอจีบ้าง
รูปที่เขาใช้โปรโมทนี่มันก็ดึงดูดใจดีนะ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นรูปคุณครูฝรั่งหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส กำลังสอนเด็กน้อยชาวไทยหน้าตาน่ารักผ่านแท็บเล็ต ดูแล้วมันก็ให้ความรู้สึกว่าเออ…การสอนออนไลน์นี่มันดูง่าย ดูสบายจังเลยแฮะ นั่งอยู่บ้านสวยๆ แต่งตัวชิลๆ ก็สอนได้เงินละ อะไรประมาณนั้น
ตอนแรกผมก็เกือบจะเคลิ้มตามรูปพวกนั้นไปเหมือนกัน คิดไปว่า โห แค่มีสกิลภาษาอังกฤษนิดหน่อย มีอินเทอร์เน็ตดีๆ ก็น่าจะไปรอดแล้วมั้ง แต่พอเริ่มลองไปขุดคุ้ยหาข้อมูลลึกลงไปอีกหน่อย โดยเฉพาะพวกกระทู้รีวิวจากคนที่เคยทำจริงๆ หรือตามกลุ่มคุณครูที่สอน PalFish ด้วยกันเนี่ย ภาพมันก็เริ่มชัดขึ้นมาอีกแบบ
คือรูปที่เห็นตามโฆษณามันก็เรื่องนึงไง แต่ความเป็นจริงที่หลายๆ คนเขาแชร์กัน มันก็มีทั้งเรื่องดีเรื่องไม่ดีปนๆ กันไป บางคนก็บอกว่ารายได้ดีจริง สอนสนุก เด็กน่ารัก แต่บางคนก็บ่นเรื่องระบบบ้าง เรื่องการหาชั่วโมงสอนบ้าง เรื่องกฎระเบียบที่ค่อนข้างจุกจิกบ้าง มันก็เลยทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาว่า ไอ้รูปสวยๆ ที่เราเห็นน่ะ มันอาจจะเป็นแค่ด้านเดียว เหมือนเวลาเราเห็นรูปอาหารในเมนู ดูน่ากินสุดๆ แต่พอสั่งมาจริงๆ หน้าตาอาจจะไม่ตรงปกเป๊ะๆ
เพื่อนผมคนนึงก็เคยลองสมัครดูนะ มันก็มาเล่าให้ฟังว่าขั้นตอนการสมัคร การเตรียมตัวสัมภาษณ์ การทำวิดีโอแนะนำตัวอะไรพวกเนี้ย มันก็ไม่ได้ง่ายเหมือนที่เห็นในรูปครูยิ้มหวานๆ แล้วกดปุ่มสอนได้เลย มันต้องมีเทคนิค มีการเตรียมตัวพอสมควรเลยล่ะ ไม่ใช่แค่ว่าหน้าตาดี พูดอังกฤษได้แล้วจะผ่านฉลุย
สุดท้ายแล้ว ผมก็มองว่ารูปภาพของ PalFish Thailand หรือของธุรกิจอื่นๆ มันก็เป็นเครื่องมือทางการตลาดอย่างหนึ่งแหละ เขาคัดเลือกมุมที่ดีที่สุด สวยที่สุด มานำเสนอให้คนสนใจ มันก็เป็นเรื่องปกติ แต่คนที่จะเข้าไปลองจริงๆ ก็คงต้องศึกษาข้อมูลให้รอบด้าน อย่าเพิ่งเชื่อแค่รูปภาพสวยๆ ที่เห็นอย่างเดียว เพราะเบื้องหลังรูปเหล่านั้น มันอาจจะมีรายละเอียดอีกเยอะที่เรายังไม่รู้ก็ได้
ทุกวันนี้เห็นรูปโปรโมทของ PalFish ก็ยังรู้สึกว่าเออ…เขาก็ทำรูปออกมาดูดีเหมือนเดิมนะ แต่ในใจมันก็จะมีเสียงเล็กๆ แว่วขึ้นมาว่า ‘แล้วของจริงล่ะ?’ อยู่เรื่อยไป ฮ่าๆๆ