เริ่มต้นด้วยความอายสุดๆ ในเซเว่น
เมื่ออาทิตย์ก่อนเจอฝรั่งเข้าเซเว่นถามทาง ยืนงงเหมือนไก่ตาแตก พอนึกศัพท์ไม่ออกตอนบอกทาง เลยชี้มือไปงั้นแหละ มันรู้เรื่องมั้ยก็ไม่รู้ แค่ตอนนั้นอยากมุดดินหนีมาก ขี้อายซะขนาดนี้จะไปเที่ยวต่างประเทศ dream job ภาษาอังกฤษก็ต้องได้สิ เลยคิดว่าต้องเอาจริงแล้วอ่ะ
5 วิธีที่เราทำแบบไม่ต้องกดดันตัวเอง
ขั้นแรก : ฟังพอดแคสต์ตอนล้างจาน
เริ่มจากของฟรีก่อนเลย เปิด YouTube หา “English podcast for beginners” เวลาทำงานบ้านเนี่ย เปิดเสียงคลอไว้ตลอด ไม่ต้องเก็ทหมดก็ได้ บางวันเพิ่งรู้ว่า “wanna” กับ “gonna” คือ will กับ going to นะเนี่ย (หน้าแตกจริง!)
ขั้นสอง : เปลี่ยนมือถือเป็นภาษาอังกฤษทั้งเครื่อง
ช่วงแรก กดอะไรก็ผิด เดาไม่ออก พอจะโพสต์เฟสบุ๊คกด settings ไปเข้ารกเข้าพงเลย สองวันเริ่มชินนะ แค่คำว่า “submit” หรือ “notifications” พอเห็นทุกวันก็จำได้เอง
ขั้นสาม : ขีดเส้นใต้ศัพท์ใหม่ตอนอ่านเมนู
เวลาไปร้านกาแฟเอย ร้านอาหารเอย พกสมุดจิ๊บๆ ติดกระเป๋าไว้ ถ้าเจอคำไม่รู้จักอย่าง “caramel” หรือ “beverage” ในเมนู ก็ขีดเส้นใต้แล้วจดกลับมา มันจำง่ายกว่าเปิดดิกมาเล่มหนาอัด
ขั้นสี่ : แชทกับแอพ AI แทนเพื่อน
ลงแชทจีพีที ขอให้มันคุยด้วยเหมือนเพื่อน ชวนคุยเรื่องชีวิตประจำวัน เผลอแค่สัปดาห์เดียว รู้สึกคุ้นกับประโยคพื้นฐาน พวก “How was your day?” หรือ “What’s your plan for tomorrow?” เนี่ย พูดได้คล่องปรื๋อโดยไม่ต้องคิดเยอะ
ขั้นห้า : ร้องเพลงฝรั่งแบบไม่แคร์ใคร
เราใช้เวลาในรถฟังเพลงของ Taylor Swift ทั้งร้องตามแบบผิดๆ ถูกๆ พอไม่รู้คำก็กูเกิลเนื้อเพลง บางทีนั่งจ้องเนื้อไปร้องไป เริ่มเก็ทว่าประโยคมันต้องเชื่อมยังไง โดยไม่ต้องมานั่งท่องแกรมมาร์ให้เวียนหัว
ของมันต้องมีสะดุด!
อาทิตย์แรกแอบท้อ พอดแคสต์ฟังไม่รู้เรื่อง แอพมือถือโดนเปลี่ยนแล้วหาอะไรก็ไม่เจอ แถมพอคุยกะหุ่นยนต์ บางทีก็ตอบกลับมาซับซ้อนเวอร์ เราต้องสั่งให้มัน “พูดง่ายๆ เด็กประถมก็เข้าใจนะ!”
ผลลัพธ์ : กินข้าวร้านริมทางได้แบบชิลๆ
เดือนที่สามวันนึงเดินไปร้านอาหารย่านท่องเที่ยว เจอพนักงานเก็บเงิน เริ่มพูดมาเลยว่า “Could you… uhh…” แถมยังบอกเพิ่มไปว่า “bill please” กับ “no spicy” ได้ ฝรั่งคนข้างๆ ยิ้มให้ด้วยนะ! ความมั่นใจพุ่งปรี๊ด!
- ก่อนหน้า : ตะกุกตะกัก-หน้าแดง-ชี้มืออย่างเดียว
- เดี๋ยวนี้ : ผสมภาษาไทย-อังกฤษ+โบกมือลนลาน-แต่อย่างน้อยก็สื่อสารได้!
แค่เริ่มจากเรื่องใกล้ตัว ไม่ต้องรอให้เก่งเป๊ะ เพิ่มทีละนิดแบบไม่หักโหม เดี๋ยวก็ชินไปเอง อ้อ… อารมณ์แบบนี้ไม่ต้องไปเรียนคอร์สแพงๆ ก็ได้นะ ฮ่าๆ