เพื่อน ๆ ชีวิตมันสั้นครับ เลยอยากจะมาแบ่งปันวิธีที่แกฝึกพูดไทยคล่องภายในเดือนเดียวนี่แหละ อันแรกที่แกทำก็คือ ทิ้งตำราทิ้งไปเลยแม่ง! หนังสือพวกนั้นมันดีนะ แต่มันช้าโคตร ๆ นั่งท่องศัพท์นั่งเรียนแกรมม่าตอนแรกน่ะ รู้เลยว่าควาย! ได้ไม่คุ้มเสียเลย ใช้เวลาเป็นเดือนยังพูดประโยคง่าย ๆ ไม่ได้สักที
แผนการบ้าน ๆ ของแก
- เลิกอ่าน เริ่มฟังแทน: หาหลายช่องในยูทูปที่คนไทยพูดช้า ๆ ชัด ๆ แบบชีวิตจริง ไม่ใช่พวกข่าวราชการนะจ๊ะ คลิปสอนทำอาหารหรือวีล็อกแกชอบเลย แรก ๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่ฟังไปฟังมาแบบไม่ต้องพยายามแปลในหัว หูเริ่มคุ้นกับเสียง
- จับคู่คำศัพท์ไม่กี่ตัวแต่ใช้บ่อย: แกไม่ยัดเยียด 20 คำต่อวันละ เพราะมันลืม! สัปดาห์แรกแกโฟกัสแค่ 20 คำ กับ 10 ประโยคบ้าน ๆ เน้นพวก “ขออีกนิด”, “พูดอีกทีได้มั้ย”, “อันนี้พูดยังไง”, “ช่วยหน่อย” พวกนี้แหละใช้จริงทุกวัน
- เลียนแบบเป๊ะแบบเด็กหัดพูด: วันละ 15 นาที แกเปิดวิดีโอสั้น ๆ แค่ประโยคเดียวหรือสองประโยค ฟัง ปิดเสียง พูดตามทันที ตรงนี้ต้องอัดเสียงตัวเองไว้ฟังนะ แรก ๆ ได้ยินเสียงตัวเองนี่เครียดชิบ เพราะรู้เลยว่าพูดเพี้ยน! แต่แกไม่ถอยครับ พูดตามซ้ำหลายสิบรอบจนฟังดูคล้ายเจ้าของภาษา เดี๋ยวก็ชิน
สเต็ปต่อมา เดือนนี้แกต้องทิ้งอาย:
สัปดาห์ที่สองนี่แกกล้าขึ้น ยืนหน้ากระจกพูดคนเดียวเลยครับ ดูปากตัวเองดูภาษากาย ประโยคที่แกจำมาน่ะ มาเล่าเรื่อง “วันนี้แกทำอะไร” แบบง่าย ๆ เป็นภาษาไทยทั้งวันเลย แม้แต่คิดในหัวก็พยายามคิดเป็นไทยนะ บางทีคิดไม่ออก แต่พยายามไม่กลับไปภาษาอังกฤษให้ได้ ติด ๆ ขัด ๆ ก็ไม่เป็นไร
แกไม่รอเลย เดือนนี้แก ใช้ได้ 100 ครั้ง! ไม่กลัวผิดแล้วครับ ซื้อข้าวเจอแม่ค้า ลองทักไปเรื่อยเปื่อย “สวยจัง” (ถึงแม่ค้าจะป้านิดหน่อย 555) “อร่อยมากครับ” หัวเราะไปกับคนขายในตลาด เวลาพูดผิดคนไทยชอบช่วยแก้ให้อยู่แล้วแหละ
สุดท้ายนะ สำหรับแก เรื่อง”ถูกแกรมม่า”น่ะทิ้งไปก่อน ไม่ใช่ไม่สำคัญ แต่อย่าให้มันมาหยุดเรา เดือนแรกที่แกเอาตัวรอดให้ได้ สื่อสารให้คนเขาเข้าใจแกก่อน นั่นแหละชัยชนะ
สรุปง่าย ๆ ของแกแบบบ้าน ๆ ก็คือ: 1.เลิกกลัว 2.ฟังเยอะ ๆ 3.เลียนแบบเสียง 4.เริ่มพูด (ผิดถูกไม่สน) เร็วทันใจจริง ๆ เพราะแกไม่ได้ฝึกภาษาครับ แกฝึก”ทักษะ”การสื่อสารต่างหาก มันสั้นมันง่าย มันดูหยาบคายหน่อยเพราะแกทำแบบนี้จริง ๆ พูดเลยว่า เดือนนึงพูดได้แม่งได้จริง ๆ!