ก่อนอื่นผมเองเป็นคนที่ใช้ภาษาอังกฤษไม่ได้เลยนะ เริ่มจากศูนย์เป๊ะ ตอนแรกก็ลุยเรียนตามคอร์สฟรีในเน็ต เหมือนเจอเข้ากับกำแพงเลยอะ
อาทิตย์แรกนี่แม่งท้อแท้สุดๆ
- เปิดแอพเรียนคำศัพท์ทุกเช้า กดๆดูรูปสัตว์ของกิน ประมาณสิบวันก็รู้ตัวว่าเออ…นี่กูท่องหมา=dog ได้แล้วนะเว่ย แต่นั่งฟังฝรั่งพูดจริงๆแม่งแยกไม่ออกว่าตอนนี้เขาพูดถึงสุนัขหรืออาหารอยู่
- ทำแบบทดสอบเสร็จแต่ละที ข้อสอบฟิลลิ่งอินแบลงก์ได้คะแนนเพียบ พอเจอเพื่อนต่างชาติที่คาเฟ่กลับยืนงงเป็นปลาหมึก นึกประโยคที่ว่า “ฮาว…แอร์…ยู?” ยังสะดุด
เลยตั้งสติแล้วเปลี่ยนวิธีแบบจัดเต็ม
เคล็ดลับแรก : เลิกอาย! ผมโพสต์ในกรุ๊ป language exchange หาตัวช่วย กลายเป็นเจอคุณป้าออสซี่คนนึง เขามานั่งสไกป์กันอาทิตย์ละสามครั้ง ตรงนี้ตื่นเต้นมากตอนแรกเพราะแม่งต้องพูดจริง ตกเย็นวันแรกมือเปียกเหงื่อทั้งที่แค่ได้ยินเขาเซย์ “ฮัลโหล”
เคล็ดลับสอง : ฝึกเดี่ยวก็เวิร์ค แรกๆก็งงๆอะ เปิดทีวีทิ้งไว้เวลาแปรงฟัน ไม่เข้าใจหรอกแต่อยากให้หูชิน เสร็จแล้วพวกกิจวัตรประจำวันอย่างกินข้าวเช้าก็พูดเล่นๆ กับตัวเอง อย่าง “เดี๋ยวกินต้มเลือดหมูอันนี้ก่อนนะ อ่อไม่ใช่ It’s time to eat breakfast!” พูดพล่ามไปเรื่อยทั้งที่บ้านรกไม่มีใครได้ยิน
เคล็ดลับสาม : หาหนังเรื่องโปรดมาเปิดซ้ำแบบตัดซับไทย! เลือกเรื่อง Fast & Furious ตอนแรกที่ 7 เพราะจำบทพูดโตเกียวได้ขึ้นใจ เวลาฟังก็พยายามฟังว่าเค้าพูดตรงกับที่จำมั้ย บางทีกดปุ่มกลับหน้าครั้งนึงยี่สิบรอบเพื่อฟังคำว่า “family” อี๊วว แม่งไม่ใช่แฟมมิลี่ฟะ! พอฟังบ่อยๆถึงรู้ว่าเค้าออกเสียงเป็น “แฟมลิ” ไม่เห็นมี “ว” ปนเลย
ผลลัพธ์เด็ดๆ : ผ่านไปสองเดือนกับคอร์สฟรีนี่แหละ แต่เพิ่มทริคสามอย่างเข้าไป วันนึงมีฝรั่งหลงมาจอดรถผิดที่ ตอนแรกจะให้เมียไปบอก (เขากลัวมาก) แต่สุดท้ายก็เดินไปบอกเองได้ว่า “Your car… um… here no parking! Go.. go over there!” แม่งน้ำตาจะไหลที่กล้าพูดได้ แถมฝรั่งเขายังโบกมือขอบคุณด้วย!
สรุปเลยนะ คอร์สฟรีนี่แบบว่า…ถ้าใช้เฉยๆก็เหมือนมีมีดแต่ไม่รู้จักลับคมอะ แต่พอลองเอาเคล็ดลับปักหมุดมาใช้ต่อ มันพลิกจากทฤษฎีสู่อีเวนต์ในชีวิตจริงได้แบบชัดเจน!