วันนี้จะมารีวิววิธีการจำ vocab แบบที่เราใช้อยู่จริงๆ ก่อนหน้านี้เวลาเจอศัพท์ใหม่ๆทีไรปวดหัวทุกที พอถึงเวลาต้องพูดก็มึนตึบจำคำนั้นไม่ได้เลยอ่ะ
เตรียมอุปกรณ์ง่ายๆก่อน
แรกสุดเอาสมุดเล่มเล็กๆกับปากกาสีติดตัวไว้ ทุกครั้งที่เจอศัพท์แปลกหูในชีวิตประจำวัน เช่นตอนดูยูทูบหรือนั่งแท็กซี่ ได้ยินคำไหนไม่รู้เรื่องเราจดด่วนลงสมุดทันที ไม่ต้องสวยขอแค่รู้เรื่องก็พอ
เคล็ดลับ 5 ข้อที่ลองเองแล้วเวิร์ก
- ไม่ต้องท่องทีละเยอะ – เลือกแค่วันละ 5 คำที่จดไว้ เอามาติดกระจกในห้องน้ำ เวลาอาบน้ำก็อ่านไปเรื่อยๆ
- หัดใช้ทันที – พอจำคำได้แล้วต้องเอามาสร้างประโยคเองซัก 2-3 แบบ เช่น คำว่า “ซุ่มซ่าม” อาจพูดว่า “เมื่อวานทำแก้วแตกซุ่มซ่ามมาก”
- ทบทวนแบบขี้เกียจ – ไม่ต้องนั่งท่องอีกล่ะ แค่ก่อนนอนลูบๆดูสมุดซัก 2 นาทีก็พอ เดี๋ยวมันจำได้เองแหละ
- จับคู่คำที่คล้ายกัน – เวลาจดคำใหม่ถ้าคิดถึงคำที่มีความหมายใกล้เคียงกันจะจดไว้ด้วยกัน เช่น “วุ่นวาย” กับ “อลหม่าน” ไอเท่ากันเลยอ่ะ
- เลิกกลัวพูดผิด – หาโอกาสใช้คำพวกนี้กับคนขายข้าวแกงหรือเพื่อนๆ ถ้าพูดผิดเขาก็แค่แก้ให้ เดี๋ยวเราจะจำแม่นขึ้น
หนึ่งอาทิตย์ผลลัพธ์เป็นไง
ลองทำมา 7 วันตรงเป๊ะทุกขั้นตอน ตอนแรกก็แอบท้อนะเพราะสมุดหน้าหนึ่งจำได้แค่ 3 คำ แต่วันที่ 4 เริ่มลื่นเลย ยืนแปรงฟันไปอ่านไปแล้วก็ฮัมเพลงสร้างประโยคไปด้วย พอวันนี้คุยกับแม่ค้าส้มตำนึกคำว่า “สุกเอาเผากิน” ขึ้นมาได้เอง!
ทีเด็ดคือตอนเย็นรีวิวสมุดในรถไฟฟ้า จำได้ขึ้นใจว่าคำว่า “จุกจิก” กับ “กะรุ่งกะริ่ง” ต่างกันยังไง ทั้งๆที่อาทิตย์ก่อนยังมั่วๆกันอยู่เลยอ่ะ แหมปลื้มใจจนยิ้มแก้มปริ!