ก็มีเรื่องจะมาแชร์นะว่าที่ผ่านมามันติดขัดอะไรบ้าง ตอนแรกนี่อยากเรียนภาษาอังกฤษให้พูดได้แบบไม่ต้องคิดนานอะ แต่มันไม่เคยดั่งใจสักที
เจอปัญหาชัดๆ
จำได้ว่าเดือนก่อนไปร้านอาหารฝรั่ง เจอหนุ่มบาริสต้าฝรั่ง ยืนงงไปสิบวิ เพราะฟังคำว่า “อิสเพรสโซ่ดับเบิ้ลช็อต” ไม่รู้เรื่อง น้ำลายจะไหลแต่สั่งไม่ได้ ปัญหามันชัดมากเลยว่าควรไปโฟกัสที่การออกเสียงก่อนแล้ว
เริ่มลุย 10 อย่างแบบวันต่อวัน
ลองวิธีในคู่มือแบบเป๊ะๆ วันแรกนี่ทรมานมาก:
- ยืนหน้ากระจก – อันนี้ขำตัวเอง หมือนดูคาบูคิฮินขยับปาก เห็นลิ้นตัวเองขยับแล้วก็แปลกดี
- ถ่ายวิดีโอตัวเอง – พอเอามาดูฟีลเวอร์ร้องไห้ สียงตัวเองมันแบนเชียว
- ตะโกนในห้องน้ำ – แม่ได้ยินถามว่าทำรังผึ้งในนั้นหรอ
พอเจอข้อห้าที่ยากโคตร เลียนเสียงเพลงฝรั่ง ลองร้องตามเทย์เลอร์ สวิฟต์นี่แสบคอมาก สองวันแรกทำได้แค่ครึ่งเพลง
จุดพลิกที่ข้อสิบ
เคล็ดลับสำคัญอยู่ตรงที่ข้อสิบ ให้หาเพื่อนซ้อมด่าเป็นภาษาอังกฤษ มันเวิร์คสุดๆ! ไปหลอกแฟนบอกว่า “เธอไม่เคยขยับมาช่วยล้างจานเลยนะ” เป็นภาษาอังกฤษให้เขาช็อค แล้วเขาก็ด่ากลับมา มันได้ฝึกออกเสียงจริงๆ แถมได้ระบายอารมณ์ด้วย
ทำมาเรื่อยๆ ห้าวัน พอไปเจอแขกที่ออฟฟิศ กล้าอ้าปากถามเขาก่อนเลย แม้สุดท้ายจะตอบกลับมาว่า “ได้ครับ แต่ผมนั่งทำงานอยู่นี่นะ” 555 แต่ถือว่ามันคือความสำเร็จละ
อย่าเพิ่งหวังสูงขนาดตอนนี้จะพูดเหมือนเจ้าของภาษา แต่มั่นใจขึ้นมาโขเลย ว่างๆ จะเลียนเสียงนางเอกในซีรีส์เกาหลีพูดอังกฤษต่อ แค่นี้ก็มีความสุขละ