เริ่มจากศูนย์เลย
บอกตรงๆ ก่อนหน้านี้ฉันพูดอังกฤษไม่ได้เลยนะ จะสั่งกาแฟสักแก้วยังตัวสั่น ต้องมองเมนูยาวๆ พอพนักงานถาม “What’s your name?” ง่ายๆ แค่นี้ยังตะกุกตะกักตอบไม่ถูก! ตอนแรกก็คิดว่าท่องศัพท์เยอะๆ เดี๋ยวก็เก่ง แต่เอาเข้าจริงมันไม่ใช่เลย มันน่าเบื่อ แล้วพอเจอฝรั่งหน้ามันเป็นคำศัพท์บินหนีหมดไง
จุดเปลี่ยนสำคัญ
วันนึงที่ทำงานมีโครงการใหม่ต้องคุยกับทีมต่างชาติเพื่อนร่วมงานคนไทยเขาพูดได้คล่องปรื๋อไปเลย ฉันนั่งเงียบตลอดประชุม หน้าแดง มือเปียก เหมือนตกนรกบนดินจริงๆ! เฮ้ย! คืนนั้นกลับบ้านน้ำตาจะไหล รู้สึกว่าถ้าไม่เปลี่ยนเดี๋ยวโดนทิ้งไกลแน่ เริ่มจริงจังเลยตั้งแต่วันรุ่งขึ้น
สิ่งที่ทำประจำ (มึนแต่ได้ผล!)
- เลิกนอนตีพะยู่ย: ตั้งนาฬิกาให้เร็วกว่าปกติสักชั่วโมงนึง ทุกเช้ามาจิบกาแฟให้สดชื่นแล้วก็ อัดเสียงตัวเองพูด เลย! ไม่ต้องคิดเยอะ เริ่มจากสิ่งที่เจอประจำวัน เช่น “I’m making coffee. It smells good.” หรือเล่าเรื่องที่พยายามจะบอกฝรั่งเมื่อวานแต่พูดไม่ออก
- เล่นบทสมมติในห้องน้ำ: เวลาอาบน้ำเนี่ย เป็นเวทีระดับโลกเลยนะ ฉันจะยืนโชว์สกินชิปเดี่ยว สมมติเป็นพนักงานร้านค้าตอบลูกค้า เป็นไกด์พาเที่ยว (ที่บ้านมีแมว 2 ตัวนั่งดูแปลกหน้าไปด้วย) หัวเราะตัวเองก็ไม่ว่ากันถ้าพูดเพี้ยนๆ แต่ขอให้ออกเสียง!
- ค้นหาศัพท์ที่ใช่ในชีวิต: จะไปซื้อของ หยิบโทรศัพท์ ถ่ายรูปสินค้า แล้วกลับมานั่งหาชื่อของสิ่งนั้นเป็นภาษาอังกฤษในเน็ต มันจะจำง่ายกว่ามานั่งท่อง list เยอะๆ ที่ไม่เคยใช้เป็นไหนๆ
เคล็ดลับเด็ดที่ได้จากของจริง!
ปรึกษาเพื่อนคนเกาหลีที่เก่งภาษาอังกฤษ เขาให้ทิปส์มาแค่ 2 ข้อ แต่มัน เปลี่ยนเกม:
- “หยุดคิดภาษาไทย!” เวลาอยากพูด อย่าแต่งประโยคไทยในหัวแล้วค่อยแปลมันช้าและผิดโครงสร้าง ให้พยายามนึกถึงภาพหรือความรู้สึกนั้นๆ แล้ว พุ่งตรงไปหาภาษาอังกฤษเลย
- “เลียนแบบแบบไม่ต้องอาย!” หาคลิปที่ชอบในยูทูป ไม่ต้องยาว เลือกแค่ 1 ประโยค ที่ฟังแล้วเห็นภาพชัด ปิดซับ พูดตามเค้าให้เหมือนเป๊ะๆ เสียงสูงต่ำยังไงก็พยายามทำตาม ไม่ต้องห่วงแกรมมาร์ก่อน สังเกตปากคนพูดด้วยว่าขยับยังไง
อาทิตย์แรก มันยากโครตๆ พูดตามแล้วเสียงตัวเองฟังดูน่าอายเวอร์ ท้ออยู่ตั้งหลายที แต่ก็พยายามอัดเก็บไว้เปรียบเทียบทุกวัน ตอนนี้ฟังเทปเดือนที่แล้วแล้วขำตัวเองฟังสะท้อนอารมณ์
ผลลัพธ์ที่ได้แบบไม่คาดฝัน
ไม่น่าเชื่อว่าแค่ 1-2 เดือนก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง! สัปดาห์ที่ผ่านมา พอเดินไปโหลวเยน มีกลุ่มนักท่องเที่ยวฝรั่งดูแผนที่งงๆ ฉันเดินเข้าไปบอกเค้าได้โดยอัตโนมัติว่า “Go straight to the traffic light, then turn left! You can’t miss it.” เค้ายิ้มกว้างขอบคุณ มันลื่นไหลมากจนตัวเองงงว่าเราพูดได้จริงๆ เหรอนี่ ใจเต้นแรงแต่คราวนี้เป็นความตื่นเต้นดีใจ ไม่ใช่ความกลัวแล้ว!
สรุปใจความสำหรับใครที่อยากเริ่ม: มันไม่ต้องลงทุนเยอะ หาคลิปสั้นๆ อัดเสียงตัวเองทุกวัน พูดไปเลยไม่ต้องรอให้เป๊ะ มันต้องเถอะก่อน แต่ทำซ้ำๆ ทำประจำ เคี่ยวจนเป็นเลือดเนื้อ มันจะดีขึ้นเองเชื่อดิ บางทีจุดเปลี่ยนชีวิตเรา อาจเริ่มจากการกล้าพูดในห้องน้ำตอนอาบน้ำนี่แหละ