วันแรกที่คิดว่าจะมาเรียนเขียนอังกฤษฟรีออนไลน์นี่กูคิดผิดมาก ฮ่า ๆ นึกว่าแปปเดียวจะเก่งเลย
ลองเสิร์ชดูว่าเรียนฟรีที่ไหนดี
กดเสิร์ชทั้งวันหน้าแท็บเบราว์เซอร์เต็มไปหมด หาเว็บฟรีไว้ฝึกเขียน โดน騙สองสามรอบ เว็บไหนโฆษณาว่าฟรี พอกดเข้าไปปุ๊บ ปรากฏว่าต้องสมัครคอร์สแพงๆซะงั้น ทิ้งไว้สามเว็บที่ฟรีจริงๆ เขียนกำกับไว้ว่า “เรียนดีไม่หลอก” ตรงโน๊ตบุ๊ค
สัปดาห์แรก : ลองทุกเว็บแบบเรื่อยเปื่อย
- วันจันทร์ : เริ่มจากเว็บแรก สมัครเสร็จเปิดคลิปดูปุ๊บ เนื้อหาน่าเบื่อโคตรรร พากย์เสียงเหมือนหุ่นยนต์แถมหน้าตาเว็บโบราณสุดๆ ฟังไปงีบไป
- วันอังคาร : เปลี่ยนมาเว็บสอง คราวนี้ให้ทำแบบทดสอบก่อน ปรากฏว่าโดนให้เขียน essay ยาวสองหน้า เหนื่อยฟรี ไม่ไหว ข้าม!
- วันพุธ : ลองเว็บสุดท้าย เวลาตีหนึ่งค่อยยังชั่ว มีแบบฝึกหัดให้เขียนสั้นๆ พวกเขียนอีเมลบอกเพื่อนนัดกินข้าว ได้เขียนแป๊บเดียวจบ ไม่เยอะไม่น้อยไป
สองอาทิตย์ต่อมา : มัวแต่นัดกินข้าวจนไม่ได้เรียน
เว็บที่พอเรียนได้ติดเอาไว้แค่เว็บเดียว เขียนโน๊ตวางข้างคอมว่า “วันละ 30 นาที” แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะพอเห็นการแจ้งเตือนคุยในไลน์ว่าเพื่อนนัดกินหมูกระทะ ตัดสินใจเลื่อนการบ้านเขียนอังกฤษไปก่อน 5555 กลายเป็นว่าเรียนฟรีแต่มาเสียเงินกินข้าวแทน
จุดเปลี่ยน : เพื่อนฝรั่งมาช่วย!
อยู่ๆเพื่อนคนไทยที่กูไม่เคยนึกถึงมาก่อน แชร์ลิงก์กลุ่ม language exchange มาให้ในไอจี กลุ่มนี้เขาต้องการคนไทยไปสอนภาษาไทย แล้วก็จะมีฝรั่งมาสอนอังกฤษให้ฟรีๆ ลงชื่อไปไม่กี่นาที มีฝรั่งชื่อทิมมาส่งข้อความถามว่า “อยากฝึกเขียนไหม”
ทิมให้กฎง่ายๆคือ ส่งข้อความอังกฤษกันวันละ 5 ประโยค ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ได้ แต่ต้องเขียนให้ถูกแกรมมาร์ เค้าจะคอยแก้ให้ทุกวัน ในกลุ่มนี้ไม่ต้องกลัวอายเพราะมีคนใช้ผิดกันเต็มไปหมด อาทิตย์แรกกูยังเขียนว่า “I go market yesterday” โดนทิมตอบกลับว่า “went” แค่นั้น ไม่ด่า ไม่เก่งียด เหมือนมีติวเตอร์ส่วนตัวฟรีๆ
เจ็ดวันลงมือจริงๆ (แค่วันละสิบนาที)
- เช้า : เขียนประธาน+กริยา+กรรม สามประโยคส่งให้ทิมก่อนไปทำงาน
- เที่ยง : ได้ทิมตอบมาเป็นประโยคที่ถูกต้อง จดลงสมุดสีชมพูไว้เปรียบเทียบ
- เย็น : ลองแต่งประโยคใหม่โดยจำรูปแบบที่ถูกเอามาใช้ ถ้าไม่แน่ใจก็เอาที่ทิมแก้แล้วมาแปะใหม่
สรุปของกู : ฟรีแต่แพงนะ!
เรียนฟรีออนไลน์ กี่วันถึงเก่ง? จากที่ลองดู ถ้าอยากเห็นผลเร็วต้องบังคับตัวเองโคตรร้าย กูเองใช้เวลาประมาณเดือนนึงถึงรู้สึกเขียนได้คล่องขี้นนิดนึง แต่จริงๆแล้วที่ทำให้เก่งคือตอนใช้ชีวิตประจำวัน กลายเป็นเรียนฟรีแต่กินข้าวแพงเพราะต้องเลี้ยงทิมข้าว! 5555 มันคุ้มมากนะถ้าอยากเรียนเขียน แค่หาคนมาช่วยแก้ให้บ่อยๆ ถ้าฟรีแบบไม่ลงแรงจริง มันก็ฟรี…แต่ก็ไม่ได้อะไรเพิ่มมา
ทั้งหมดนี้กูทดลองเองแหละ อยากเก่งเร็วต้องขยันเขียนทุกวัน ไม่ใช่งูอย่างกูที่บางทีขี้เกียจจนเพื่อนต้องส่งพิซซ่ามาเตือน ส่วนคอร์สออนไลน์ฟรีนี่เป็นแค่ตัวช่วย ไม่ใช่ยาวิเศษนะจ๊ะ!