เฮ้อ จริงๆ คิดจะเริ่มเรียนภาษาอังกฤษมาตั้งนานแล้วอ่ะ ทีแรกนึกว่ายาก แต่พอดูคลิปสักอันนึงเขาบอกว่าแค่3 นาทีก็เริ่มได้ เลยลุยเลย เอาแบบไม่คิดเยอะ!
เริ่มจากคว้ามือถือขึ้นมาก่อน แรกๆ งงว่าจะหาอะไรดูดี พอดีมันเด้งคลิปแนะนำขึ้นมา จิ้มเข้าไปเจอครูคนนึงสอนเกี่ยวกับศัพท์ใกล้ตัวสุดๆ เช่นคำว่า “eat”, “walk” อะไรแบบนี้ เขาบอกให้ท่องแค่ 5 คำก่อน เราเลยตามเลย เปิดปากพูดตามทั้งๆ ที่งงๆ “อิ๊ท…วอล์ค…” พยายามฟังเสียงเขาแล้วพูดซ้ำ 3 รอบ มันก็เริ่มลิ้นไม่พันกันแล้วนะเนี่ย
เจอปัญหาแรก! แต่ไม่ยอมแพ้
สักพักเริ่มชิลล์ๆ อยู่ดีๆ เปิดหนังสือเก่าที่เคยซื้อไว้ตั้งนาน (แถมฝุ่นจับเต็ม!) อยากลองเอาศัพท์ใหม่มาแต่งประโยคดู สร้างความปวดหัวทันที! นึกไม่ออกว่าต้องเรียงคำยังไง สมองตีกันไปหมดเหมือนรถติด:
- ควรพูด “I eat rice” หรือ “Rice I eat” ฟะ?
- “Yesterday” เอาไว้ต้นประโยคหรือท้ายดี?
- พอเจอ “drink water” ลิ้นมันกลับไปพูด “วอเตอร์ ดริ๊งค์” เองเลย!
ท้องฟ้ากำลังมืด เราเกาหัวหนักมาก ไม่รอแล้ว! ยัดมือถือกลับเข้าไปในคลิปเดิม พยามจ้องปากครูให้ดีๆ แล้วพูดตามทีละคำช้าๆ แบบไม่ต้องคิดมาก ช่วงนี้ใช้วิธีโง่ๆนั่นล่ะ ยิ่งตะโกนตามออกมาดังๆ รู้สึกเวอร์แต่สนุก!
สิ่งที่ได้เลยหลัง 3 นาที
ตอนเริ่มนึกว่าจะล้มเหลว แต่พอนับเวลาจริงๆแล้วท้อใจลดลง นี่คือที่ทำได้จริงแบบเร่งด่วน:
- จำศัพท์ง่ายๆ ได้ 5 คำ แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเทพแล้ว! 555
- ฟังรู้เรื่องเวลาครูพูดช้าๆ (เร็วๆ ขอค่อยๆ ก่อนอ่ะ)
- ออกเสียงบางคำได้มั่นใจขึ้น แม้ยังไม่เป๊ะเว่อร์
- เลิกกลัวจะเริ่มซะที แค่เริ่มก็นับว่าชนะแล้ว!
สรุปความเห็นส่วนตัวเลยนะ เรียนแบบนี้ช่วยตัดสินใจง่ายโคตร ใครที่กลัวเวลา+กลัวความยาก แนะนำให้เลียนแบบขั้นตอนนี้เป๊ะๆ อ่ะ:
- แหกตาดูคลิปสอนศัพท์พื้นฐาน (มีเพียบในเน็ต เลือกคลิปสั้นๆ)
- เลือกเอาสัก 5 คำที่เห็นบ่อยสุด (อาหาร ทำงาน เดิน)
- งัดมือถือขึ้นมาอัดเสียงตัวเองพูดตามครู 3 เที่ยว (อย่าอาย!)
- เขียนคำพวกนั้นลงกระดาษแล้วแปะไว้ตรงที่เห็นประจำ เช่น ที่คอม หรือข้างฝา
- พอเห็นคำไหนในชีวิตประจำวัน ให้บึ้มตะโกนออกมาเลย เช่น เห็นข้าวก็ร้อง “EAT!”
อย่าคิดว่ามันวิเศษ มันก็ยังยากอยู่! แค่เริ่มแบบไม่กดดันมากไป คิดซะว่าทำเล่นๆ สำคัญที่สุดคือ ทำให้ต่อเนื่องทุกๆ วันสัก 3-5 นาที ไม่งั้นความขี้เกียจจะกลับมาครอบงำเหมือนเดิม เผลอๆ พอท้อ เราก็จะยัดข้ออ้างสารพัดแบบที่ตัวเองก็รู้ว่าเฟร่อออ!
ท้องฟ้าจะสว่างไสวแค่ไหน… เก็บคำมั่นไว้เหอะ : ก้าวแรกเหยียบไว้ก่อน อย่างน้อยก็ไม่ยืนแช่อยู่กับที่แล้ว 🙂