ต้องบอกก่อนว่าแต่ก่อนกูก็เป็นพวกเกลียดแกรมม่าอีกคนแหละ คิดว่ามันไม่สำคัญ พูดๆไปเขาก็เข้าใจอยู่ดี จนวันนึงไปเที่ยวเชียงใหม่ พอเข้าไปสั่งข้าวในร้าน当地人
โมเม้นต์ชีวิตที่ทำให้กูรู้ตัว
ตั้งใจจะบอกว่า “ขอข้าวผัดไม่ใส่ถั่ว” ก็ตะโกนเสียงดังว่า “ขอผัดข้าว! ไม่อยากถั่ว!” คนขายยืนจ้องกูตาแตก แถมบ๋อยหลังครัวรัวหัวเราะเสียงดัง พอแยกรายละเอียดถึงรู้ – ที่กูลืมบอกโครงสร้างประธาน-กรรมมันดันไปหมายถึง “ตัวกูไม่อยากกินถั่ว” แทนที่จะบอกว่า “ข้าวผัดอย่าใส่ถั่ว” นี่แหละจุดเปลี่ยน
เริ่มต้นใหม่แบบมวยวัด
กลับมากรุงเทพกูเอาจริงสองวันแรก คือแบบ:
- เปิด YouTube หาคลิปสอนจัดประธาน-กริยาพื้นฐาน บอกเลยมันมั่วไปหมด ยูทูบเบอร์แต่ละคนใช้สูตรไม่เหมือนกัน
- ซื้อหนังสือแกรมม่าเล่มสีเขียวขี้ม้า หน้าปกหักครึ่ง แค่เปิดไปเจอตารางผันกริยาเป็นร้อยแบบก็ปวดหัวแล้ว
- ลองจับประโยคเด็ดๆในซีรีย์มาก็อป ปรากฎว่าเวลาจะใช้จริงมันเอามาต่อไม่ได้!
ปรับแผนแบบคนแพ้ไม่ยอม
พอทนไม่ไหวก็ลองสลับมุม ใช้วิธี:
- ฟังเพลงลูกทุ่งแล้วจด โครงสร้างที่ซ้ำๆ ไว้ในสมุดขยำ
- เวลาพูดผิดไม่เขินแล้ว ชวนชาวบ้านแถวคอนโดพูดผิดให้ฟังแล้วขอให้เขาแก้ให้
- เอากริยา 5 คำที่ชอบใช้มาท่องแบบโคตรจำพวก กิน/เดิน/นอน/ดู/นั่ง ผันให้คล่องก่อน
5 เหตุผลที่โคตรได้ผล
1. มันเป็นโครงสร้างของภาษา
พอรู้แกรมม่าพื้นฐาน เอาจริงมันเหมือนได้ ลายแทง ชัดๆเลย เวลาเจอคำศัพท์ใหม่ๆก็เอามาใส่ในช่องเดิมได้ไม่สะดุด
2. ชนะความมันใจ
ที่ร้ายสุดคือแบบ… กูพูดไปก็ไม่รู้ว่าถูกไหม แต่พอรู้หลักแกรมม่าแม่งน้อย ไม่ต้อง “หวังว่าเขาจะเข้าใจเอา”
3. เอาไปฟัดต่อได้
พวกวลียากๆหรือคำสแลงเนี่ย บอกตรงๆว่าถ้าไม่มี ฐานแกรมม่าติดตัว แทบจะแยกระหว่างคำหยอกกับคำด่าไม่ออก
4. ประหยัดแรงโง่
แค่รู้หลักการผันประโยคทั่วไป + คำนามกับคำกริยาไม่ปนเนี่ย กูไม่ต้องมานั่งท่องศัพท์อัดแน่นทุกวันแล้ว
5. คนฟังไม่มึน
สุดท้ายก็แบบนี้แหละ คือแกรมม่ามันเหมือน… การเรียงเก้าอี้ให้ตรง ก่อนนั่งทั้งๆที่มันนั่งเบี้ยวๆได้ แต่ถ้ามันตรง คนที่มานั่งด้วยจะรู้สึกดีเอง
สรุปแบบซัดให้ลืมทฤษฎี
แกรมม่าที่ว่าเรียนมาทั้งหมดเนี่ย จริงๆไม่ต้องให้เป๊ะเหมือนตำรา! แค่ยึดหลักพวกประธานนำ กริยาไม่โดด กินของร้อน รู้จักขยับคำเน้นเสียงถูกที่ แค่นี้ ชีวิตคุยภาษาที่สองก็ไม่พัง ลองสังเกตุดู – เวลาเด็กไทยพูดไม่เน้นแกรมม่าแต่ทำเสียงสูงต่ำถูกเนี่ย ชาวบ้านยังเข้าใจเลย
หลังๆพอเริ่มคล่องกูยอมรับเลย – เวลาใช้แกรมม่าผิดนิดๆแบบฝรั่งท่องเที่ยวเนี่ย เขายังยอมรับกว่าพูดมั่วซั่วแบบไม่มีโครงสร้างซะอีก เดี๋ยวนี้คุยกับคนขายของมันไม่ดราม่าแล้ว ยิ่งเวลาจะด่าใครแกรมม่าเป๊ะๆนี่โคตรสะใจ!