เป็นเว็บบล็อกเกอร์นะ นั่งรวบรวมประสบการณ์ฟรีๆมาฝาก เพราะเมื่อคืนเห็นคอมเมนต์ถามว่า“ติวอังกฤษฟรีด้วยวิธีไหนดี”เลยนึกขึ้นได้ว่าอ้อมันเคยติดหล่มตรงนี้เหมือนกัน
เปิดตัวก่อนด้วยงบ0บาท
ตอนนั้นเพิ่งโดนบริษัทไล่ออก ตัดสินใจปักหลักติวโทอิคอย่างเดียว ไม่มีสตางค์จ่ายคอร์สแม้แต่ร้อยเดียว เลยตั้งสติหน้าตู้เย็นแล้วถามตัวเองว่า “ไอ้อ้อมจะหาทางรอดยังไง?” แรกๆนั่งควานหนังสือในร้านถูกๆก็พัง ห้องสมุดเมืองอุดมไปด้วยตะเข็บกาวหลุดๆ อึดอัดเวอร์ๆ
6 ทางเลือกฉบับบ้านๆ
- เทคนิค1: ลากเม้าส์ท่องเว็บเก่า
เอาจริงแค่เปิดเจอเว็บติวฟรีก็ปวดตาแล้ว! หน้าตาดีๆนี่หาแทบตาย แต่สุดท้ายจิ้มเข้าไปในบล็อกๆนึง บอกวิธีจำศัพท์ด้วยการแปะโพสอิทบนขาตู้เย็น วันที่ลองทำตาม หยิบไข่มาทอดไปสะดุดอ่านศัพท์คำว่า “fridge” แกะโพสอิทตอนเช้าตื่นสาย โอ้แม่…กาวติดถลอกทั้งตู้แย้ว
- เทคนิค2: หยิบมือถือดูคลิป
แอปเรียนฟรีมันเยอะจนเลือกไม่ถูก เลยดั้นด้นไปเจอช่องYouTubeฝรั่งพากย์ไทย นั่งดูสองคลิปเหมือนเด็กเอ๋อ พอดูจนถึงคลิปหกเจอคนสอนทำpancake นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินข้าวเช้า ตื่นเต้นจนลืมตั้งนาฬิกา ควันไฟลุกขึ้นมากลางครัว!
- เทคนิค3: แอบฟังชาวต่างชาติ
วันไหนไปร้านข้าวในซอยสถานทูตจะยืนหลบมุมฟังฝรั่งสั่งอาหาร แต่พี่นักท่องเที่ยวพูดเร็วมาก! บันทึกเสียงไว้ฟังซ้ำสามรอบ ยังแยกไม่ออกว่า“spicy”หรือ“special”จนทนไม่ไหว ตะโกนถามไปว่า“ขอซอสทีค่ะ!” คนในร้านหันมามองเป็นแถว แม่งโคตรเหงื่อตก
- เทคนิค4: กัดฟันอ่านเล่มเก่า
ไปขุดหนังสือEnglish for Everyoneตั้งแต่รุ่นแม่หามาจากป่าช้าเมืองนอก มันช้ำมากจนหน้าแรกขาดหลุด อ่านวันแรกปวดหลังเพราะต้องคอยตามเส้นประคำที่จางเลือน ตื่นเช้ามีเส้นรอยพับบนแก้มติดลิ้นไม่หลุด นี่มันหลอนชัดๆ
- เทคนิค5: พูดหน้ากระจกแตก
ยืนส่องกระจกห้องน้ำพูดตามคลิปเสียง สำเนียงเพี้ยนจนสุนัขข้างบ้านเห่าโวยวาย พูดซ้ำไปซ้ำมาไม่หายเพี้ยน จนลืมไปว่ากำลังนัดสายสนุกอยู่เลย เปิดประตูทันควันเจอแฟนเช่าห้องยืนส่ายหน้าหงุดหงิด
- เทคนิค6: ลงทะเบียนคอร์สออนไลน์ฟรี
ตื่นเต้นมากที่เจอคอร์สฟรีจากเว็บขายคอร์ส มันมีให้กรอกแบบประเมินผลหลายรอบ เอาจริงๆแค่คลิกก็งงเพราะเจอหน้าแบบสอบถามหกหน้ายาวเฟื้อย กว่าจะเสร็จมันดึกแล้ว ในอีเมลก็มีแต่ลิงก์ไปแบบทดสอบใหม่ ไม่เห็นคอร์สซักที นอนร้องไห้กระจองอแง
บทเรียนที่แหกมา
หลังจากมั่วมาสามเดือน สรุปว่าต้องควบรวมเทคนิคให้มันเวิร์ก! ถึงได้เป็นแบบนี้นะ
ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนหน่อยๆ เริ่มจากใช้เทคนิคแปะโพสอิทแต่เลี่ยงตู้เย็น เปลี่ยนไปติดscreenคอมพ์แทน / พอเปิดYouTubeหาคลิปสอน ตั้งนาฬิกาไว้ก่อนลุกไปทำกับข้าวตลอด / ฟังฝรั่งสั่งอาหารตอนนี้จับทางได้ว่า “less chili”คือไม่เผ็ด แอบเห็นนักท่องเที่ยวสั่งจนเกือบเป็นแท่งในร้านแล้ว / สำหรับหนังสือรุ่นคุณปู่ เปลี่ยนมาใช้PDFดาวน์โหลดฟรีล่าสุดแทน ลืมอากับปวดหลังไปเลย
ตอนแย่ที่สุดคือช่วงทดลองเรียนฟรีจนเบลอ ตอนนี้ตั้งกฎว่า ลงทะเบียนวันนึงไม่เกินสองแพลตฟอร์ม เลยไม่ต้องมานั่งคลายเครียดกับอีเมลขยะ
แค่ six monthด้วยเทคนิคผสมนี้ คะแนนTOEICกระเตื้องมาหน่อยๆ ตอนนี้หอบความมั่นใจไปสมัครงานแล้ว สัญญาณแรกติดต่อกลับมาว่าหลายแห่งเริ่มยิ้มรับ! ถ้าอยากเห็นหน้าตอ้มตอนพูดEnglishแบบไม่สั่น โปรดติดตามตอนหน้าครับ สวัสดีวันละสองรอบจากบล็อกเกอร์คอแตก