ก็คือตั้งใจจะพัฒนาภาษาอังกฤษ เลยตัดสินใจสมัครคอร์สเรียนที่เกาหลีแบบจัดเต็ม ก่อนไปก็นึกว่าง่ายๆ พอเดินเข้าร้านปุ๊บโดนถามเป็นภาษาอังกฤษเลย อ้าวสิ! พนักงานคิดว่าเราเป็นนักเรียนต่างชาติซะงั้น นี่แค่สั่งกาแฟยังตะกุกตะกัก
โดนจับเข้า class พร้อมฝรั่ง & เพื่อนร่วมชาติ
วันแรกไปโรงเรียนอาจารย์ก็โยนแบบทดสอบมาให้ทำ ข้อสอบวัดระดับมันดันยากชิบ ทั้งที่ตอนสมัครบอกว่า beginner-friendly นะเนี่ย! ผลลัพธ์คือได้ไปนั่งเรียนกับลูกครึ่งฝรั่งเอเชีย + นักเรียนจีนญี่ปุ่นเต็มคลาส ส่วนเพื่อนไทยแท้ๆ หายากมาก เพื่อนเกาหลีในคลาสก็ขี้อายโคตร ไม่กล้าพูดเลย
- สังเกตว่าครูฝรั่งเน้นให้พูดผิดถูกไม่ว่ากัน แต่เวลาเพื่อนเกาหลีตอบทีไร ห้องเงียบกริบเพราะพยายามพูดเป๊ะ
- เราทำงานกลุ่มกับชาวฟิลิปปินส์ ตอนแรกกลัวจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่ดันพูดกันรู้เรื่องเพราะภาษาอังกฤษสำเนียงพังๆ เหมือนกัน!
นอกห้องเรียนคือสนามจริง
เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ว่างนะ แกล้งเป็นนักท่องเที่ยวบุกฮงแด ไปตะลอนถามทางฝรั่งแม้เส้นทางในมือถือดูง่ายมาก ฝึกไว้ก่อนเฉยๆ! บางทีก็ไปนั่งฟังแซ่บๆในร้านฟาสต์ฟู้ดย่านเมียงดง แอบจับคู่ฝรั่ง-เกาหลีคุยกัน มันพังแต่ยังเข้าใจกันได้เพราะทำมือเยอะจัด
พลาดท่าครั้งใหญ่ตอนไปทำพาร์ทไทม์ร้านขายยา: ลูกค้าฝรั่งถามหา “aloe vera gel” เรานึกว่ายาแก้ปวดฟันเพราะคำว่า “gel” เลยยื่นยาสีฟันไป พอดูหน้าเค้ารู้เลยว่าผิด! แถมเจ้านายเกาหลียังด่าเป็นภาษาเกาหลีซะอีก
สิ่งที่ได้เกินกว่าคำว่า “ภาษา”
รู้สึกโชคดีมากที่โดนผลักเข้าคลาสหลากชาติ มันบังคับให้เราต้องฟังสำเนียงแปลกๆ แรกๆแยกออสเตรเลีย-อเมริกันไม่ออกเลย ตอนนี้แยกยิบได้แล้วว่าสำเนียงลอนดอนชั้นดีกับไอริชต่างกันยังไง (ถึงจะพูดไม่เป๊ะตามก็เถอะ)
- ตอนนี้รับมือเทรนเนอร์ฝรั่งในยิมได้ไม่ต้องขายหน้า
- สั่งอาหารเสิร์ฟผิดน้อยลง 90% (อีก 10% ผิดเพราะเมนูเขียนเป็นภาษาเกาหลี)
- สุดปัง : ถูกทหารอเมริกันจีบที่สถานีรถไฟเพราะเข้าใจว่าเป็นนักเรียนเกาหลี!
คิดถึงบ้านแต่ได้อะไรมากกว่า
กลางดึกบางทีก็แอบคิดถึงแกงเขียวหวานไก่ในหอ นี่กินกิมจิซะพุงกาง แต่…มันคุ้มนะ พอกลับไทยวันนึงเพื่อนทักว่า “เสียงเหมือนโดราเอมอนพูดภาษาอังกฤษ” อันนี้เอาเถอะ สำคัญว่าตอนนี้ไม่ต้องใช้มือถือแปลเวลาออกเดทกับชาวต่างชาติแล้ว
ปล. ตรงนี้สำคัญ: อยู่เกาหลีปีกว่าเพิ่งรู้ว่าภาษาอังกฤษที่นี่ไม่จำเป็นต้องเป๊ะเวอร์! สมัยทำงานพาร์ทไทม์ร้านสะดวกซื้อ พอเราพูดมั่วๆแบบไทยผสมเกาหลี ปกติไม่เกิน 5 วินาทีลูกค้าจะยื่นมือถือแปลให้ดู แต่วันหนึ่งมีป้าทหารเกาหลีมานั่งสอนเป็นชม. บอกว่า “ภาษาเป็ด” แบบเราดีแล้วเพราะใช้สื่อสารได้จริง! แค่นี้ชีวิตเปลี่ยนไปเลยอ่ะ