เริ่มจากวันก่อนนั่งสั่งกาแฟที่ร้านเซเว่นนะ พอหน้าร้านถามว่า “Hot or cold?” ทำตัวแข็งเลยตอบไม่ถูก! เพื่อนคนไทยทนไม่ไหวต้องช่วยแปลให้ ตอนนั้นอายจนหน้าร้อนผ่าวเลยว่ากันตรงๆ
ขั้นตอนแรกคือลุยตาสว่าง
เปิดมือถือค้นเน็ตแบบมั่วๆ พิมพ์ว่า “เรียนภาษาอังกฤษฟรี” ปรากฎว่ามีเป็นล้านเว็บ ตอนนี้แหละมึนตึ๊บ: เจอพวกรูปเด็กแบไต๋สีสวยๆ ก็คิดว่าโอเค แต่พอคลิกเข้าไป ปรากฎว่า…
- ทะลักมาเป็นเกมจับคู่ภาพกับคำ แบบระดับอนุบาล (คือเราเพิ่งเริ่มจริงๆ แต่ก็นะ…)
- บ้างก็ให้กรอกข้อมูลก่อนเรียน ปรากฏว่ามันต้องโหลดแอพฯ ซื้อคอร์ส! รายนี้บอกฟรีไงเนี่ย?
- คนเยอะสุดคือคลิปในยูทูบ ที่บอก “พื้นฐาน 10 นาที” พอเปิดมาดันสอนศัพท์ยากแบบ “antidisestablishmentarianism” คือเฮ้ย!
แผนสำรอง: ลองแบบครูพักลักจำ
รู้ตัวว่าใช้วิธีหาข้างบนไม่เวิร์ก เลยยึดหลักง่ายๆ: หาอะไรที่ดูเป็นสเต็ปๆ ไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องสมัครอะไรทั้งนั้น สุดท้ายเจอแชแนลนึงในยูทูบ (ขอไม่บอกชื่อละกัน เดี๋ยวโดนหาว่าโปรโมท) ที่เขาจัดเรียงเพลย์ลิสต์ไว้ชัดเจน บอกเลยว่า “เริ่มที่นี่!”
ตั้งหน้าตั้งตาเรียนวันละ 20 นาทีหลังเลิกงาน ผ่านไปอาทิตย์นึง… ความจริงคือท้อหลายรอบ! เวลาเรียนศัพท์ใหม่ๆ เช่น คำว่า “Exit” (ทางออก) นี่จำง่ายใช่ไหม? แต่พอไปเจอป้ายจริงในห้างกลับอ่านว่า “เอ็กซิต” หรือไม่ก็ “อิ๊กซิท” บางทีนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่ามันคือคำนี้! เพื่อนต่างชาติแถวบ้านถามมา “How are you?” คำสั้นๆ ที่เรียนตอนแรกสุดนั่นแหละ แต่พอได้ยินจริง สมองกลายเป็นผงทันที ตอบได้แค่ยิ้มแห้งๆ แล้วรีบเดินหนี หัวใจตุ้บๆ ไปหมด
สเต็ปที่เปลี่ยนเกม: ขยี้คำเดิมซ้ำๆ ไปเรื่อย
ตัดสินใจลดสปีด เอาความถี่มาแทนการเรียนยาวๆ เอาแค่ 5-6 คำที่เรียนวันนี้ มาใช้ทันที! ไม่ต้องสนว่าถูกหมดไหม เช่น สั่งกาแฟก็พยายามบอก “Hot, please” หรือชี้ที่ป้าย “Exit” ในห้างแล้วถามพนักงาน “This go out?” แรกๆ พนักงานดูงงๆ หน่อย แต่พอมองป้ายแล้วก็ยิ้มบอก “Yes!” คือมันฟินอ่ะ… แค่นี้ก็รู้สึกเหมือนพิชิตโลกได้ละ!
เคล็ดลับที่ลืมบอก: เก็บสมุดเล่มน้อยๆ ติดตัวไว้สักเล่มนะ! พอได้ยินศัพท์หรือประโยคฝรั่งแถวห้าง พิมพ์ไม่ทันก็ขอให้พี่ไทยที่ทำงานร้านเขียนเป็นภาษาไทยให้แบบหยาบๆ ไป เช่น “คิด ออฟ เดอะ แบตเทอร์” (Get off the better?) พอกลับบ้านค่อยไปหาจริงจังว่าคืออะไร สรุปคือ “Get out of the bathroom” นั่นเอง! แถมได้ศัพท์ใหม่อีกคือ Bathroom นี่แหละ (มันคือห้องน้ำเนอะ!)
รู้ตัวอีกทีก็เริ่มตะกุกตะกักได้
ผ่านมาเดือนนึง เรียนไปย่อยไปแบบนี้เนี่ย ความรู้สึกมันคือ “ไม่ได้เก่งขึ้นเลย” วันนึงนั่งฟังยูทูบเพลงฝรั่งที่ชอบอยู่เฉยๆ (คลิปที่เคยฟังไม่รู้เรื่องนะ) พอเขาเล่าเรื่องปัญหารถพังนี่แฮะ… อยู่ๆ ก็ได้ยินคำว่า “engine” กับ “broken” แล้วรู้เลยว่าคือรถเขาพัง! น้ำตาเกือบไหล ไม่ใช่เพราะประทับใจเนื้อเพลงนะ แต่คือพอเข้าใจนิดหน่อยเนี่ย มันตื้นตันมาก!
สรุปสำหรับเพื่อนคนไทยที่กลัวภาษาอังกฤษ: ของฟรีเขาแจกกันเยอะ แต่ต้องเลือกให้เป็นสเต็ป ลองแล้วท้อก็เรื่องปกติ ยอมให้สมองล้าได้ แต่ห้ามหยุด ยึดกฎเหล็กคือ “ได้ยินบ่อย ใช้ทันที ผิดไม่เป็นไร” สุดท้ายมันจะค่อยๆ ติดเงี่ยนเหมือนติดพนันแหละ! เอาเป๊ะๆ ตั้งแต่แรกน่ะ? บอกตามตรงคือฝันไปเถอะ แต่ถ้าทนทำไปเรื่อยๆ สักวันจะเหมือนผมนี่แหละ อาจจะตอบคำถามในร้านกาแฟได้เอง โดยไม่ต้องให้เพื่อนมาช่วยแปล!