ก็แล้วกันว่ะ ตั้งใจจะมาเล่าประสบการณ์เรียนภาษาที่อังกฤษแบบกระเป๋าตังแบบบางฉี่ให้ฟังเนอะ เริ่มจากตอนนั้นอยากไปเรียนจริงจัง แต่เห็นคนบอกว่าแพงเว่อร์ เลยมานั่งหาข้อมูลหนักมาก
ก่อนไปหาข้อมูลเพียบ
นั่งกดเน็ตทั้งวันเลยโว้ย! ค้นไปค้นมา อ้าว ปรากฏว่าค่าเรียนมันก็งอกเงยไม่หยุดเหมือนกันอะ พวกคอร์สระยะสั้น 6 เดือนเนี่ย:
- ลอนดอนนี่มหาโหด หลักแสนถึงสองแสนเบี้ยขึ้นกันชัดๆ
- เมืองนอกลอนดอน ตกหลักหมื่นนิดๆหน่อยๆ แพงแต่ทนไหว
- ค่าเรียนมันไม่เท่ากันซักที แหล่งกุดุมุนแถวไหนก็กะเทือนตัง
เครียดแทบแย่เลย เพราะกระเป๋าตังบานปลายไม่หยุด
เลยลองซัด 3 ทางประหยัด
แบบแรก: ป.โทภาษางี้สิ
ลองไปสมัครป.โทสาขาภาษาอังกฤษดู ปรากฏว่า:
- ค่าเทอมปีนึงแค่หกหมื่นถึงเก้าหมื่นนี่แหนะ (มหาวิทยาลัยรัฐน่ะนะ)
- ได้วีซ่านักเรียนเต็มรูปแบบ พอไปทำงานพิเศษปัดกวาดอาทิตย์ละ 20 ชม. หารายได้เสริมได้
- แถมเรียนไปทำงานไป ภาษาพุ่งปรี๊ด!
แบบสอง: คอร์สฟรี! ของรัฐบาล
เพื่อนบอกมาอีก ไปหอบถุงยังไม่ทัน มีคอร์ส ESOL จากวิทยาลัยรัฐบาลเนี่ย:
- ฟรีเป็ดสำหรับวีซ่าบางประเภท
- เรียนแค่สัปดาห์ละไม่กี่วัน ก็ไม่เสียงานพิเศษ
- เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่เป็นคนท้องถิ่นด้วย สนุกดี
แต่มันก็มีเงื่อนไขนิดนึงนะ ต้องเช็คเกณฑ์ให้ชัวร์
แบบสาม: ซื้อเวลาแล้วไปเรียนเมืองเล็ก
ตัดสินใจกระโจนออกลอนดอนไปเรียนเมืองนอกอย่างไบรตันหรือแมนเชสเตอร์:
- ค่าเรียนถูกลงชัดเจน บางที่ตกหลักพันต่อสัปดาห์เท่านั้น
- ค่าหอ ค่ากิน ค่าทุกอย่างถูกลงครึ่งๆ
- อยู่ใกล้ธรรมชาติ แถมเรียนกับครูไม่จอแจด้วย
ได้ใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปด้วย ได้ภาษาไปด้วย สบายใจกว่าเยอะ
สรุปแบบสั้นๆละกัน
ถ้าให้ทิ้งท้ายเนอะ ยอมลงทุนสักนิดกับวีซ่า ป.โท หรือไม่งั้นก็เลือกเรียนเมืองนอกเมืองนาจะประหยัดกว่าใครเพื่อน จ่ายน้อยกว่าแต่ได้ภาษาอังกฤษแบบจัดเต็ม แถมไม่ต้องเครียดเรื่องตังจนเรียนไม่รู้เรื่อง