พูดตรงๆนะ พอดีเป็นคนขี้เกียจเรียนแกรมม่ามาตั้งแต่เด็ก ไปเรียนพิเศษก็หลับตลอด อ่านเองทีไรปวดหัวทนไม่ไหว จนมาปีที่แล้วเจองานที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ ก็เลยตัดสินใจลงคอร์สเรียนออนไลน์สักตัวนึง เอาแบบที่อาจารย์สัญญาว่าไม่ต้องท่องจำ แค่วันละครึ่งชั่วโมงก็พอ
วิธีแรก : เรียนผ่านแอพมือถือ
เปิดมาก็เจอเกมส์แต่งประโยคกากๆ นึกว่ายิงนกตกปลา สองวันแรกรู้สึกสนุกพอมันให้ทำซ้ำๆแบบเดิมวันต่อวันเลยเบื่อ ตอนตอบก็แค่ลากคำมาใส่ช่องเปล่าๆ แต่พอลองยกมือขึ้นมาแต่งประโยคเองนี่มึนตึ้บ! เหมือนเราแค่เล่นเกมส์จับคู่คำศัพท์ ไม่มีทางเอาไปใช้จริงได้เลย
-
ปัญหาที่เจอ
- แอพสอนให้แต่แบบฟอร์มประโยคง่ายๆ ไปร้านกาแฟจริงพูดไม่ออก
- พอฝรั่งพูดเร็วๆในคลิปวีดีโอ หูดับสนิท
- พอหมดสมาธิก็กดผ่านๆเอาสิทธ์แชร์หน้าจอไปกลุ่มไลน์แทน
วิธีสอง : ท่องศัพท์วันละสิบคำ
ตั้งทิ้งไว้ว่าเดือนนึงต้องรู้ศัพท์สามร้อยคำ! ปริ๊นต์คำศัพท์แปะเต็มฝาผนังห้องน้ำ ยันฝาหลอดไฟ ตื่นนอนมาก็ท่องก่อนแปรงฟัน อาทิตย์แรกรู้สึกแน่นอก นึกว่าตัวเองเก่งขึ้น ออเจอคำว่า “ubiquitous” ในบทความแรกที่เปิดเจอ ตาลายทันที พอสองอาทิตย์ผ่านไป จำศัพท์อาทิตย์แรกไม่ได้แล้ว ไอ้ศัพท์ที่ท่องเมื่อเช้าก็เลือนๆ มันล้นสมองเกินไป จนวันนึงแฟนร้องว่า “เอากระดาษออกจากห้องน้ำได้ยัง อาบน้ำทีเหมือนยืนในลังกระดาษ!”
วิธีสาม : พูดคนเดียวหน้ากระจก
นี่แหละวิธีทำร้ายจิตใจสุดๆ ยืนมองตัวเองในกระจกตอนเช้าๆ พยายามเล่าว่าเมื่อวานกินอะไร แค่ “I…I ate…fried…ข้าว” ติดขัดทุกคำ พูดคนเดียวยังตะกุกตะกัก พอคิดคำไม่ออกก็รู้สึกโง่ในตัวเอง ผ่านไปเกือบสัปดาห์เริ่มไม่ไหว ยืนหน้าห้องน้ำพูดไปก็สวนกับน้ำตาตัวเองว่า “ทำไมพูดกับเงาตัวเองยังอายฟะ!” เลิกดึงๆดันๆซะดีกว่า
ทางออกที่ใช้ได้จริง : เลิกคิดมากแล้วลุยเอาจริงจังเลยสัปดาห์ต่อมา เจอเพื่อนต่างชาติในร้านหนังสือทั้งๆที่เพิ่งท้อ วันนั้นเสื้อเหงื่อไหลแต่ก็ดันกล้าเดินเข้าไปถามทางเขาแบบงูๆปลาๆ ใช้แต่คำง่ายๆผสมภาษามือ ตอบกลับมาอังกฤษรัวๆก็พยักหน้าเออออไปก่อน แต่รู้สึกคุ้มมากที่ได้ยินสำเนียงจริงๆ หลังจากนั้นเลยผุดไอเดียบ้าๆ – เปิดห้องซูมส่วนตัวบนโลกออนไลน์โดยไม่ประกาศล่วงหน้า ปล่อยให้คนต่างชาติแวะเข้ามาฟังเราพูดภาษาไทยบ้าง พูดอังกฤษบ้าง เริ่มต้นแค่สัปดาห์ละครึ่งชั่วโมงเน้นฟังเขาเล่าเรื่อง
เดือนนี้ผ่านไป ถึงยังพูดผิดๆถูกอยู่ แต่ไม่หวาดหวั่นแล้ว ไม่สนว่าฝรั่งจะว่าเราฟังไม่ทันก็จับคำเก็ตแค่นิดเดียว ตอนนี้รู้เลยว่าภาษามันต้องเรียนในสนามจริงๆ เรียนไปพลาดไป ไม่ใช่ท่องเฉยๆแล้วโกหกตัวเองว่าเก่งขึ้น!