ตอนเริ่มต้นนี่แบบ งงมากกก เคยรู้สึกว่าภาษาอังกฤษในที่ทำงานมันยากเวอร์ จำศัพท์ไม่ได้ซักที เวลาอ่านอีเมลเจ้านายก็มึน เป็นไก่ตาแตกไปหมด
ลุยเดี่ยวกับศัพท์ยาก
เริ่มเปลี่ยนวิธีใหม่เลย เราเอากระดาษโน้ตติดไว้ตรงคอมสวยๆ แปะศัพท์แค่ 3 คำที่เจอบ่อยสุดในออฟฟิศ เช่น “asap = เร็วสุด” “FYI = แนบมาให้ดู” ทุกเช้ากดกาแฟเสร็จก็แอบกวาดตาเบาๆ เหมือนดูไอจีสตอรี่
- อาวุธลับ ตอนประชุมทีม มีโน๊ตบุ๊คเล็กๆ ซ่อนไว้ เวลาคนพูดคำไหนน่าสนใจ เราแอบเขียนทันทีแบบตัวเบิ้มๆ แล้ววาดรูปน่ารักๆ ข้างๆ
เจอคำว่า “deadline” ก็วาดนาฬิการะเบิด ตกเย็นลืมตาแป๋วเก็บโน้ตมารื้อดูซ้ำ แค่สัปดาห์เดียวจำศัพท์ติดหูไป 5 คำแบบไม่รู้ตัว!
ดราม่าในออฟฟิศที่ช่วยให้จำ
จำไปเรื่อยๆ ถึงวันที่เซนเซอีเมลหาเรื่องด่วน พิมพ์ว่า “This is a showstopper!” ตอนแรกนึกว่าเขาให้หยุดแสดงอะไรซะอีก หน้าแตกตรงที่วิ่งไปถามเพื่อนร่วมงานรัวๆ เค้าบอกว่านั้นแปลว่า “ปัญหาหยุดงานได้เลย” พอเกิดมโนภาพงานพังระเนระนาด เลยจำคำนี้ได้แม่นขึ้นแจ๋ว
- เทคนิคโกงข้อสอบชีวิต เวลาจัดไฟล์ในคอม เราสร้างโฟลเดอร์ตั้งชื่อภาษาอังกฤษซะเลย แทนที่จะเขียนว่า “เอกสารส่งหัวหน้า” ก็เปลี่ยนเป็น “For Boss Level” ตัวมันเองจำได้เองตอนหาไฟล์!
หลังซ้อมไปสองเดือน
เปลี่ยนมาก รู้สึกเหมือนเล่นเกมอัพเลเวล ตอนนี้พอลูกค้าฝรั่งโทรศัพท์มาไม่ต้องแกล้งสายช้าแล้ว แถมสัปดาห์ก่อนเจ้านายถามว่าทำไมการ์ดรายงานเขียนอังกฤษเพิ่ม ได้ตอบไปแบบชิลล์ๆ ว่า “It’s not brain surgery” แล้วเขาหัวเราะชอบใจ นี่แหละความหมายของ “เรื่องหมูๆ” ที่เพิ่งจำไปเมื่อวาน!
สรุปตรงๆ เลยนะ การเรียนศัพท์ในที่ทำงานมันจะง่ายถ้าเราอ้อมตาดู หาจุดพังสวยๆ แล้วปล่อยให้ชีวิตประจำวันช่วยจำให้เอง ไม่ต้องไปกดดันเหมือนท่องสอบ จำน้อยแต่ใช้จริง นี่ล่ะสูตรรอด!