เริ่มจากเจอปัญหาก่อนเลย
เมื่อวานนั่งดูยูทูปอยู่ดีๆ ก็เจอคลิปคนไทยพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เพื่อนต่างชาติถามว่าหัวเราะอะไร เราเองก็อธิบายไม่ถูก พอไปนั่งไล่ดูดีๆ มันคือแกรมมาร์ผิดเป๊ะเลย! สะกดก็ถูกนะ แต่เอา “จะ” กับ “แล้ว” ไปไว้ผิดที่ พอดูตัวเองย้อนไป ก็เคยทำผิดแบบนี้บ่อย ตัดสินใจว่าเดี๋ยวต้องจัดให้เรียบร้อยแหละ ไม่งั้นอายตาย
เปิดหนังสือทีไร งง ทุกที
ไปหยิบตำราเรียนเล่มหนาเต๊ะที่ซื้อเก็บไว้อีกครั้ง ตัดสินใจเปิดบท “รูปอนาคตกาล” (พวก จะ…กำลัง…จะ) พอเริ่มอ่านหน้าแรก ตาลายทันที อ่านไป 3 ย่อหน้า เหมือนอ่านภาษาเวทย์มนตร์ ไม่มีอะไรเข้าหัวเลย สมัยเรียนท่องสอบผ่านๆ พอเจอชีวิตจริงกลับเอาไม่อยู่ ยอมรับเลยว่าแป๊บเดียวก็ท้อ
โทรไปร้องไห้กับเพื่อนคนไทยซะหน่อย
ไม่ไหวจริงๆ เลยโทรหาเพื่อนที่แม่นภาษาคุยกัน “มึงอะ นี่กรุงเทพอ๊ะพ่อง! แกรมมาร์เรื่องจะๆนี่เรียนยังไงให้รอด?” เพื่อนมันหัวเราะกรี๊ด แล้วบอกง่ายนิดเดียว มันมีกุญแจอยู่นะ เค้าไม่ต้องท่องหลักการทุกอย่างก็ได้
เคล็ดลับ 5 อย่างที่ได้มา (ลองแล้วเวิร์ค!)
เพื่อนยื่นคัมภีร์ลับผ่านโทรศัพท์มา เป็นวิธีที่เค้าใช้ตอนเริ่มเรียน เราเลยจดๆๆ และเอามาลองทำทันที:
- ไม่ต้องอ่านทั้งบท! ตำราหนาๆ นี่ห้ามอ่านทีละมาก เอาอย่างที่สนใจก่อนเลย ย่อยวันละนิด. วันนี้โฟกัสแค่ “จะ” + คำกริยา กับ “กำลัง” + คำกริยา แค่นี้ก่อนสตาร์ท
- หาเพลง / ซีรีส์เกาหลี (พี่ไทยพากย์) มาดูเสริม หยิบโน้ตบุ๊คมากาง หาคลิปที่คนไทยพากย์การ์ตูนหรือรายการเกาหลีที่ชอบ (เพราะเค้าพูดง่ายกว่า) นั่งฟัง 5 คลิป โดยจ้องเฉพาะซับไทย เวลาตัวละครพูดเกี่ยวกับอนาคต หรือสิ่งที่กำลังทำอยู่เนี่ย พวกมันวาง “จะ” กับ “กำลัง” ไว้ตรงไหน จำน้ำเสียงด้วยว่าเขาออกเสียงยังไงตอนพากย์
- ขยี้มันด้วยการแชท เลิกคิดมาก! เปิดแชทไลน์หาเพื่อนคนไทยซะ ลองแต่งประโยค “จะ” กับ “กำลัง” สั้นๆ ส่งไปเลยแบบไม่ต้องกลัวผิด เช่น “เดี๋ยวจะกินข้าว” หรือ “ตอนนี้กำลังนั่งดูยูทูปอยู่” เป็นต้น เพื่อนมักจะช่วยแก้ให้ถ้าผิด (บางครั้งเค้าก็ล้อบ้าง555+) ผิดยิ่งเยอะ ยิ่งจำแม่น
- ใช้รูปภาพช่วยจำ หารูปสถานการณ์ในชีวิตไปแปะข้างประโยค! เช่น ถ้าจำเรื่อง “กำลัง + กิน” ก็หารูปตัวเองนั่งกินข้าวจริงๆ มาคู่กับประโยค “กำลังกินข้าวอยู่” ตอนเอาคำศัพท์มาใช้ มันจะโผล่เป็นภาพมาแทนหลักการเคร่งๆ
- สร้าง “ของมันต้องมี” ในชีวิตประจำวัน พยายามโยนแกรมม่าไปอยู่ในกิจวัตร เช่น ตอนตื่นนอน ให้บอกตัวเองเป็นประโยคสั้นๆ “วันนี้จะไปทำงาน” ตอนแปรงฟัน เห็นตัวเองในกระจกก็บ่นเบาๆ “ตอนนี้กำลังแปรงฟันอยู่” มันคือการฝังโดยไม่รู้ตัว
ผลลัพธ์ที่ได้ กับสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ
ผ่านไปครึ่งวัน นั่งดูคลิป พิมพ์แชทไปมั่วๆ 10-20 รอบ พร้อมแปะรูปตัวเองตามจุดต่างๆ พอตกค่ำรู้สึกว่ามันเริ่มคลิกแล้ว! ประโยคที่เพื่อนเค้าพูดในคลิป มันขึ้นต้นยังไง ลงท้ายยังไง มันเริ่มเห็น pattern ไม่ต้องท่องซะทีเดียว
แต่รู้ไรมั้ย เคล็ดลับที่ล้ำค่าที่สุด ที่เพื่อนย้ำเลยคือ: ห้ามอายที่จะใช้ แม้ว่ามันจะเป๊ะหรือเปล่า! เราเริ่มจาก “ใกล้ถูก” ก่อนได้ ติดไปใช้ก่อน ค่อยๆ ขัดเกลา เพราะการสื่อสารเป้าหมายคือให้คนเข้าใจ ไม่ได้มาแข่งเขียนตำรา ไม่ต้องรีบร้อน จำวันละนิด ใช้บ่อยๆ มันจะซึมเข้าเนื้อ แล้วจะค่อยๆ เก่งขึ้นเองแหละ ส่วนตัวหน้านี้ไปแปะไว้ที่โต๊ะทำงานแล้วว่า “ทุกๆ เช้า ต้องแต่งประโยค ‘จะ…’ 1 ข้อส่งเพื่อน” จะกลายเป็นนิสัยไปเอง!