เป็นคนที่อยากเรียนภาษาอังกฤษมาตั้งนานนะ แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี เห็นเพื่อนๆ พูดได้ก็อิจฉา เอางี้ เลยไปสมัครคอร์สออนไลน์ที่โปรโมทหนักมากในเฟซบุ๊ก ราคาพันกว่าบาท เสียตังค์ไปแบบไม่คิดชีวิต
ขั้นแรกก็เริ่มมั่วนั่นแหละ
- เอาแอพชื่อดังมาลอง โหลดมาสามสี่อัน พอเปิดเข้าไปเจอคำว่า “present continuous” คืออึ้งเลย มันต่างกับ “present simple” ยังไงวะ? ทำแบบฝึกหัดเสร็จปุ๊บลืมปั๊บ เรียนสามวันทนไม่ไหวเลิก
- นั่งท่องศัพท์แบบหน้ามืด จำได้วันละสิบคำ เช้ามาลืมเกลี้ยง แถมคำว่า “particularly” อ่านยังไงก็ไม่คล่อง สะกดยังไงก็ผิดตลอด รู้สึกตัวเองโง่มาก
จนต้องเปลี่ยนวิธีเพราะทนไม่ไหวแล้ว
ไปเจอคลิปนึงบอกว่าให้ “ไม่ต้องเรียนแกรมม่าแรกๆ” ฟังแล้วเออว่ะ ลองดูบ้างเลยหยิบยูทูปขึ้นมา ค้นหา “ภาษาอังกฤษพื้นฐานใช้ในชีวิตประจำวัน” เลือกคลิปสั้นๆ รายละเอียดน้อยหน่อย เจอคลิปฝรั่งสอนไว้สิบคำง่ายๆ พร้อมภาพประกอบก็เอาดีแล้ว
ทำตามแบบไม่อายความโง่ :
- เปิดคลิปซ้ำๆ ราวกับดูมินิซีรีส์ บางคลิปดูไม่ต่ำกว่าสิบรอบจนเบื่อแต่อยู่ๆก็ซึมซับเข้าไปเอง
- พูดตามเจ้าของภาษาทันทีแม้ออกเสียงเพี้ยน “Good morning” พูดว่า “กู้ดม้อนหงิง” ก็ช่างหัวมัน
- เอาประโยคในคลิปมาแปะไว้ที่กระจกห้องน้ำ ทุกเช้าขณะแปรงฟันก็ชี้แล้วตะโกนใส่กระจก “I brush my teeth!” แม่งรู้สึกโง่แต่ขำดี
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังผ่านไปเดือนนึง
อยู่ดีๆ สมองก็เริ่มเชื่อมโยง :
- พอคนขับมอเตอร์ไซค์บอกว่า “one hundred” รู้ทันทีว่าเขาต้องการแบงค์ร้อย
- เห็นป้าย “lift” ตอนเดินห้าง ก็จำได้ว่าเขาหมายถึงลิฟท์ ไม่ใช้ elevator นี่หว่า
- รู้สึกแปลกมากๆ ตอนฟังเพลงฝรั่งแล้วกะได่แมตช์คำที่คุ้นเคยเข้ามาในหัวแบบอัตโนมัติ แบบไม่ต้องนึก
เริ่มจากศูนย์มาก แต่วิธีขี้โกงนี้มันเวิร์กจริงๆ แม่งทำให้ไม่กลัวการเรียนแล้ว อย่าไปยึดติดเรื่องถูกผิด สำคัญว่าคำมันหลุดออกมาจากปากก่อน ถ้าอายก็ไม่มีทางได้ แถมพอรู้คำศัพท์พอแล้วถึงค่อยไปแก้แกรมม่าทีหลังก็ยังได้ ไอ้เหี้ย ไปเรื่อยๆนะ หัดใหม่กากๆเนี่ย มันต้องเริ่มแบบนี้แหละ