ตัดสินใจเรียนภาษาอังกฤษเองที่บ้านแบบไม่เสียสตางค์ เพราะเห็นหลายคนจ่ายคอร์สแพงๆ แล้วทิ้งเงินฟรี เลยอยากลองดูว่าถ้าไม่พึ่งโรงเรียนสอนภาษาเนี่ย เราจะไปได้ไกลแค่ไหน
เริ่มจากศูนย์ยังไงดี
ก่อนอื่นขุดแอปฟรีในมือถือก่อน ได้ตัวนึงชื่อ Duolingo มันให้เล่นเกมแปลศัพท์วันละ 10 นาที ตอนแรกรู้สึกเวอร์ๆ ทำไมมีแต่คำง่ายๆ แบบ apple, cat พอทำไปอาทิตย์นึง เริ่มเจอคำยากขึ้น ลืมไปเลยว่าเคยเบื่อ อารมณ์เหมือนเล่นเกมต้องเอาชนะให้ได้ ยิ่งด่านยากยิ่งมันส์
แต่ปัญหาคือเรียนแค่วันละ 10 นาที ความจำมันไม่ค่อยติด เลยลองวิธีเพิ่มเองแบบนี้
- หาฟังเพลงฝรั่งใน YouTube ตั้งใจฟังแค่ทีละประโยค หาเนื้อเพลงมาก็อปไว้ในโน้ต
- เวลาเจอศัพท์ใหม่ในเพลง เอามาติดหน้าห้องน้ำทั้งแผ่น แปรงฟันทีก็ตะโกนตามซะหน่อย
- เปิด Netflix ดูการ์ตูนฝรั่งเสียงจริง ฟังไปงงไป แต่พอเปิดซับไทยซ้ายขวา พอเดาคำได้นิดหน่อยก็ดีใจแล้ว
เจอปัญหาน้ำตาตกใน
ผ่านไปเดือนกว่า เริ่มท้อหนัก! ศัพท์เพิ่มมาหลายร้อยคำแต่เอามาประโยคไม่ได้เลย เวลาอยากบอกว่า “ขอกาแฟใส่นมหน่อย” สมองตื้อโคตร milk… coffee… please… คิดอยู่นานจนพนักงานยืนมองหน้าแบบเหวอๆ ตอนหลังต้องพกสมุดโน้ตจดประโยคสำเร็จไว้ยื่นให้อ่านแทน
อยู่ๆ ก็ปิ๊งไอเดียตอนนั่งฟังเพลงสตริงลูกทุ่งอเมริกัน (พวกเคนทรี่น่ะ) รู้สึกว่าร้องช้า+คำซ้ำๆ เลยเอามาเป็นแบบฝึกหัด! เปิดเพลงแล้วหยุดทีละท่อน พยายามออกเสียงตามให้เหมือนเป๊ะ พอผ่านไป 2 วันนั่งอาบน้ำอยู่ก็ร้องเพลงนั้นทั้ง首ได้โดยไม่ดอง!!! ร้องเองยังตกใจ
ผลลัพธ์ที่งอกเงย
พยายามแบบครึ่งๆ กลางๆ มาปีนึง พอเห็นเคสฝรั่งเดินเข้าร้านขายยา กล้าคุยเป็นครั้งแรก โดยไม่ท่องสมุดโน้ต! “What you want?” “I have headache…” “Wait you” (ไวยากรณ์แย่แต่เข้าใจกันได้) พอเอายาให้เค้า ฝรั่งยิ้มแล้วบอก “Thanks man! You save my day!” ปลื้มปริ่มเลยอ่ะ
ตอนนี้รู้สึกว่า…
- ฝึกฟังกับเพลง+ซีรีย์สำคัญสุด เพราะหูมันเริ่มแยกแยะเสียงได้เอง
- อย่ากลัวพูดผิด ยิ่งผิดยิ่งจำ! ฝรั่งเค้าไม่อายเราแน่ ถามซ้ำจนเข้าใจก็ยังได้
- ส่วนแกรมมาร์ ปล่อยไปก่อนไม่ต้องเน้น ค่อยๆ เก็บทีหลังเดี๋ยวมันเอง
สรุปว่าอย่างแพงก็พอเป็นทางเลือกได้ ถ้าคนขยัน+ไม่รีบ! แต่ถ้าอยากเร็วจริง เรียนกับคนย่อมดีกว่า เพียงแต่…เงินในกระเป๋ามันก็แล้วแต่คนนะเฟ้ย!